SQL به خودی خود، یک سیستم مدیریت بانک اطلاعاتی با یک محصول مجزا نیست، بلکه جزء لاینفک یک سیستم مدیریت بانک اطلاعاتی است، به طوری که با قرار دادن دستورات SQL در برنامه‌های کاربردی می‌توان قابلیت برنامه‌ها را افزایش داد.

SQL و مزایای آن

SQL وسیله‌ای است برای سازماندهی، مدیریت و بازیابی داده‌هایی که توسط بانک اطلاعاتی در کامپیوتر ذخیره شدهٍ‌اند. SQL یک زبان کامپیوتری است که برای کار با یک بانک اطلاعات از آن استفاده می‌شود. SQL در حقیقت با یک بانک اطلاعاتی موسوم به بانک اطلاعاتی رابطه‌ای کار می‌کند. شکل زیر کارهای مربوط به SQL را نشان می‌دهد. در این شکل، سیستم کامپیوتری دارای یک بانک اطلاعاتی است که اطلاعات مهمی را ذخیره می‌کند. اگر سیستم کامپیوتر مربوط به یک کار تجاری باشد، بانک اطلاعاتی داده‌های مربوط به انبارداری، تولید، فروش و یا حقوق و دستمزد را نگهداری می‌کند.

در یک کامپیوتر شخصی، بانک اطلاعاتی معمولاً داده‌های مربوط به چک‌های صادره، لیست پرسنلی و شماره تلفن آنها و یا داده‌های استخراج شده از یک سیستم کامپیوتری بزرگتر را نگهداری می‌کند. برنامه کامپیوتری که بانک اطلاعاتی را کنترل می‌کند، سیستم مدیریت بانک اطلاعاتی یا DBMS نامیده می‌شود.

وقتی می‌خواهید داده‌هایی را از بانک اطلاعاتی واکشی کنید، برای اجرای کار نیاز به SQL داریم. DBMS پرس و جوهای SQL را مورد پردازش قرار داده، داده‌های موردنظر را بازیابی نموده و نتیجه را به شما برمی‌گرداند. از SQL برای کنترل تمام عملیاتی استفاده می‌شود که یک DBMS برای کاربران خود فراهم می‌آورد از قبیل:

lبازشناسی داده‌ها: کاربر توسط SQL می‌تواند ساختار و سازمان داده‌های ذخیره شده را تعریف نموده و روابط بین آنها را تعیین کند. lواکشی داده‌ها: به وسیله SQL، کاربرد با برنامه کاربردی می‌تواند داده‌های ذخیره شده در یک بانک اطلاعاتی را بازیابی نموده و از آنها استفاده کند. lتغییر داده‌ها: کاربر یا برنامه کاربردی می‌تواند با استفاده از SQL با افزودن داده‌های جدید، حذف داده‌های قبلی و اصلاح داده‌های ذخیره شده، یک بانک اطلاعاتی را تغییر دهد.

*مقاله درباره اطلاعات خام Data*

یکپارچه سازی فن آوریهای سرویس دهندة کاربرد شبکه و سرویس دهندة پایگاه دادة چندگانه افزایش محبوبیت تجارت الکترونیکی بسیاری از شرکت ها را به رجعت به سرویس دهنده های کاربردی برای بکارگیری و مدیریت برنامه های کاربردی شبکه شان بطور مؤثر، متوجه نموده است. این سرویس دهنده های کاربردی برای ارتباط با یک سیستم مدیریت پایگاه داده (DBMS) برای ذخیره و بازیابی اطلاعات ترکیب بندی می کنند. این امر اغلب به این معنی است که برنامه های کاربردی شبکه باید با محیط های «قانونی» کار نماید. در نتیجه، توسعه دهندگان برنامه های کاربردی شبکه متوجه شده اند که کنترلی بر محصول DBMS مورد استفاده برای پشتیبانی برنامه های کاربردی شان ندارند یا نمی توانند پایگاه مورد طراحی را کنترل نمایند. در بعضی موارد، توسعه دهندگان ممکن است متوجه شوند که اطلاعات بحرانی برای برنامه کاربردی آنها در DBMS های چندگانة توسعه یافته توسط فروشندگان نرم افزار متفاوت منتشر می شود. مشکلاتی که توسعه دهندگان برنامه کاربردی تجارت الکترونیکی با آن مواجه هستند:

چنین وضعیتی می تواند کشمکش های متعددی تولید کند، یک معماری نرم افزار را در نظر بگیرید که استفاده از (EJBS) جاوا را احضار می کند، که یک مؤلفه فن آوری است که علاقة بسیاری را از طرف جامعة تجارت الکترونیکی بدست آورده است. یعنی وقتی اطلاعات همراه با موضوعات جاوا باید در ماورای مرزهای یک جلسه کاربردی موجود باشند. EJB های موجودیت در اکثر مواقع از یک DBMS منطقی برای چنین مقاصد ذخیره سازی استفاده می کنند. توسعه دهندگان EJB می توانند یکی از دو نوع EJB موجودیت را تولید نمایند: آنهایی که دارای توجه مدیریت شده هستند یا آنهایی که دارای تاکید بر مدیریت می باشند.

مدیریت اغلب توسعه دهنده را از نوشته کد (رمز) دسترسی اطلاعات خام (داده) رها می نماید، در عوض سیستم ای که ظرف EJB را راه اندازی می کند بطور خودکار SQL مناسب رادر صورت نیاز تولید واجرا
می نماید. برعکس، مواد و دانه های موجودیت مستلزم بر آن است که توسعه دهنده که روال های دسترسی اطلاعات خام خودش را کدبندی و حفظ نماید.

این امر اجازة انعطاف پذیری بیشتری را می دهد، اما مستلزم مهارت های برنامه ریزی اضافی است (مثل دانش دربارة فن آوری DBMS) و نیازهای کار برای توسعة دانه و آزمایش راافزایش می دهد و از قابلیت حمل خود bear دانه جلوگیری می نماید. متاسفانه، شرکت هایی که قصد دارند از EJB های با موجودیت مدیریت شدة ظرف (از این پس موسوم به دانه های موجودیت CMP) برای برنامه های کاربردی تجارت الکترونیکی خودشان استفاده کنند ممکن است با بعضی از موانع مواجه شوند.