مقاله ترجمه شده IPv6 با متن انگلیسی

internet protocol version 6 (ipv6) is a network layer protocol for packet-switched internetworks. it is designated as the successor of ipv4, the current version of the internet protocol, for general use on the internet.

the main improvement brought by ipv6 is the increase in the number of addresses available for networked devices, allowing, for example, each mobile phone and mobile electronic device to have its own address. ipv4 supports 2³² (about 4.3 billion) addresses, which is inadequate for giving even one address to every living person, let alone supporting embedded and portable devices. ipv6, however, supports 2¹²⁸ (about 340 billion billion billion billion) addresses, or approximately 5×10²⁸ addresses for each of the roughly 6.5 billion people alive today. with such a large address space available, ipv6 nodes can have as many universally scoped addresses as they need, and network address translation is not required.

introduction

by the early 1990s, it was clear that the change to a classless network introduced a decade earlier was not enough to prevent the ipv4 address exhaustion and that further changes to ipv4 were needed.^[1] by the winter of 1992, several proposed systems were being circulated and by the fall of 1993, the ietf announced a call for white papers (rfc 1550) and the creation of the "ipng area" of working groups.^[1][2]

ipng was adopted by the internet engineering task force on july 25, 1994 with the formation of several "ip next generation" (ipng) working groups.^[1] by 1996, a series of rfcs were released defining ipv6, starting with rfc 2460. (incidentally, ipv5 was not a successor to ipv4, but an experimental flow-oriented streaming protocol intended to support video and audio.)

it is expected that ipv4 will be supported alongside ipv6 for the foreseeable future. however, ipv4-only clients/servers will not be able to communicate directly with ipv6 clients/servers, and will require service-specific intermediate servers or nat-pt protocol-translation servers. free ipv4 adresseses will exhaust around 2010, which is within the depreciation time of equipment currently being acquired.

ترجمه

packet-switchedاینترنت پروتکل ویرایش 6 یک پروتکل لایه ای شبکه ای برای در کارهای اینترنتی می باشد. این نسخه از ip به اندازه ipv4 ،که نسخه فعلی پروتکل اینترنت برای کاربردهای عمومی در اینترنت است ،موفق طراحی شده است. مهمترین بهبودی که در ipv6 ایجاد شده است ، افزایش تعداد آدرسهای در دسترس برای تجهیزات شبکه شده است ، برای مثال ، هر تلفن همراه و وسیله الکترونیکی متحرک دارای آدرس خاص خود می باشد. ipv4 از 2³² آدرس ( در حدود 3/4 بیلیون آدرس ) پشتیبانی میکند ، که برای تخصیص یک آدرس برای هر فرد زنده ناکافی است، و فقط برای وسایل نصب شده و تجهیزات پورتابل کفایت می کند . با اینحال ، ipv6 از 2¹²⁸ آدرس (در حدود 340 بیلیون بیلیون بیلیون بیلیون آدرس) پشتیبانی میکند ، یعنی برای هر کدام از 5/6 بیلیون فرد زنده ، 10²⁸ ×5 آدرس تخصیص داده می شود. با چنین حجم بالایی از آدرسها ی در دسترس ،گره های ipv6 می توانند آدرسهای گسترده در سطح جهانی را بدون اینکه نیازی به انتقال آدرس شبکه باشد ،داشته باشند.

مقدمه:

در اوایل دهه 1990 مشخص شده بود که تغییر ایجاد شده به شبکه طبقه بندی نشده ده سال قبل برای جلوگیری از رده خرج نشدن آدرس ipv4 کافی نیست و نیاز به تغییرات بیشتری در ipv4 وجود دارد. در زمشتان سال 1992 ،سیستمهای چند منظوره به گردش در آمدند و در پاییز 1993 ،ietf فرخوانی را برای آگاهی عمومی (rfc 1550( منتشر کرد و گروههای کاری "ipng area" را ایجاد کرد. ipng بوسیله گروه کاری مهندسی اینترنت (ietf) در 25 ژولای 1994 همراه با تشکیل چندین گروه کاری تحت نام " نسل بعدی ip" ایجاد شد. در سال 1996 یک سری از rfcها برای تعریف ipv6 منتشرشد که با rfc2460 شروع میشد. ( در ضمن ipv5 به اندازه ipv4 موفق نبود ،اما یک پروتکل تجربی برای پشتیبانی صوت و تصویربود.)

انتظار میرفت که ipv4 در کنار ipv6 از آینده قابل پیش بینی حمایت کند . ولی ، کلاینتها/سرورهای ipv4 به تنهایی قادر به ارتباط مستقیم با کلاینتها/ سرورهای ipv6 نبود ، و به سرورهای واسطه با کار مشخص یا سرورهای انتقالی پروتکل nat-pt نیاز بود. آدرسهای رایگان ipv4 در سال 2010 ، زمانی که برای استهلاک تجهیزات فعلی صرف میشود ، از رده خارج می شوند.

مقاله ترجمه شده Microprocessor

مقاله ترجمه شده ریزپردازنده Microprocessor در ۲۱ صفحه

A microprocessor (abbreviated as µP or uP) is an electronic computer central processing unit (CPU) made from miniaturized transistors and other circuit elements on a single semiconductor integrated circuit (IC) (aka microchip or just chip).

Before the advent of microprocessors, electronic CPUs were made from discrete (separate) TTL integrated circuits; before that, individual transistors; and before that, from vacuum tubes. There have even been designs for simple computing machines based on mechanical parts such as gears, shafts, levers, Tinkertoys, etc. Leonardo DaVinci made one such design, although none were possible to construct using the manufacturing techniques of the time.

The evolution of microprocessors have been known to follow Moore's Law when it comes to steadily increasing performance over the years. This suggests that computing power will double every eighteen months, a process that has been generally followed since the early ۱۹۷۰'s — a surprise to everyone involved. From humble beginnings as the drivers for calculators, the continued increase in power has led to the dominance of microprocessors over every other form of computer; every system from the largest mainframes to the smallest handheld computers now use a microprocessor at their core.

یک ریزپردازنده (علائم اختصاری آن up یا MP است) واحد پردازش اصلی حسابگر الکترونیکی(یا کامپیوتر) است که از ترانزیستورهای کوچک و دیگر اجزای مدار،روی یک مدار مجتمع نیمه رسانا lic ساخته شده.پیش از پیدایش ریزپردازنده ها،CPU های الکترونیکی از مدارهای مجتمع جداگانه ی TTL ،قبل از آن از ترانزیستورهای جدا و قبل از ترانزیستورها از لامپ های خلأ ساخته می شدند. حتی نمونه هایی مربوط به ماشین های ساده حسابگر که شامل قسمت های مکانیک مثل چرخ دنده ها،شافت ها،اهرم ها، Tinkertoys و غیره بودند نیز وجود داشته است.لئوناردوداوینچی یک چنین طرحی را ساخت،هر چند کسی قادر به استفاده از تکنیک های صنعتی آن زمان نبود.تکامل و توسعه ریزپردازنده ها به خاطر کارائی روز افزون آن ها در طی سالها به عنوان دنباله ی Moare s law شناخته شده اند.این نشان می دهد که قدرت حسابگری (پردازش) هر ۱۸ ماه دوبرابر می شود،جریانی که کلا از اوایل دهه ی ۱۹۷۰ شروع شده.باعث تعجب هر فرد درگیر در این مسایل-از اوایل شروع استفاده درایورها برای ماشین حساب ها،افزایش مداوم قدرت(نیرو)باعث برتری ریزپردازنده ها نسبت به هر کامپیوتر دیگری شده در هسته ی(مرکز) هر سیستمی از بزرگترین mainframe (قالب اصلی) گرفته تا کوچکترین کامپیوترهای دستی از یک ریزپردازنده استفاده می شود.

مقاله ترجمه شده سیستمهای ترکیبی Soft Computing

چکیده:

Soft Computing یک روش محاسباتی است که شامل منطق فازی،محاسبات عصبی ، محاسبات تکمیلی و محاسبات احتمالی می باشد.بعد از یک نگاه اجمالی به اجزای Soft Computing ،برخی از مهمترین ترکیبات آنرا مورد بررسی و تجزیه وتحلیل قرار میدهیم.ما بر روی توسعه کنترل کننده های الگوریتمی هوشمند،همانند استفاده از منطق فازی برای کنترل پارامترهای محاسبات تکمیلی تاکید میکنیم و در مورد کاربرد الگوریتمهای تکمیلی برای تنظیم کنترل کننده های فازی صحبت خواهیم کرد.ما بر روی سه کاربرد از Soft Computing در جهان واقعی تاکید میکنیم که همگی توسط سیستمهای ترکیبی ایجاد شده اند.

1- نگاه کلی به Soft Computing

Soft Computing (SC) واژه ای است که در ابتدا توسط زاده برای مشخص کردن سیستمهایی که " از خطای بی دقتی، مبهم بودن و کمی درست بودن ،برای کنترل درست،کم هزینه و سازگارتر با جهان واقعی استفاده میکنند."

بطور معمول SC شامل چهار تکنیک می باشد:دوتای اول آن ،سیستمهای استدلال آماری(PR) و منطق فازی(FL) ،بر پایه استدلال بر اساس دانش است . دو تای دیگر،محاسبه عصبی (NC) و محاسبه تکمیلی(EC) ،بر پایه روشهای تحقیق و بهینه سازی بر اساس داده می باشند. با توجه به اینکه ما به یک توافق در مورد چارچوب SC یا ماهیت این پیوستگی دست پیدا نکرده ایم، غیره منتظره بودن این روش جدید انکارناپذیر است. این مقاله نمونه ساده شده ای از این سرفصلهای بسیار گسترده می باشد که می توانید آنها را در پی نوشت 5 پیدا کنید.