پاورپوینت مسعود سعد سلمان

-آشنایی با زندگی وجنبه های ادبی ،اشعارو اندیشه مسعود سعد سلمان

-خواندن صحیح اشعار برگزیده مسعودسعد سلمان را بادر نظر گرفتن

ضوابط دستوری

- تشخیص معادل امروزی لغات ، ترکیبات واصطلاحات به کار رفته در اشعار

- تشخیص آرایه های به کار رفته در اشعار مسعود سعد .

- تشخیص وزن اشعار .

- معنی کردن اشعار به زبان فارسی امروزی .

- درک اندیشه های مسعود سعد وانعکاس مسائلاجتماعی -

وتاریخی در اشعار او .

*مقاله حبسیه نویسی در ادبیات فارسی *

حبسیه نویسی یا ادبیات زندان گونه ای از ادبیات است که در آن خاطرهی دورهی سیاه زندان و رنج و مصائب مردان پاکباخته و ماجراجو، در میان دیوارهای محصور و تاریک ، به شیوهای مؤثر توصیف میشود.در حبسیه ها یاد وخاطره ایام حبس و روحیات و احوال ذهنی نویسنده منعکس می شود،.در حبسیه نویسی ،نویسنده یا شاعر به توصیف فضای اختناق زده زندان و حالات شخصی و درونی زندانیان و رنج و عذاب هایی که در زندان متحمل میشوند میپردازد و اغلب با زبانی مستقیم و توصیفی گفت و گوها و شایعات مربوط به عفو عمومی و آرزوها و خیال بافیهای دور و دراز زندانیان را بیان می کند.

معروفترین حبسیه سرای ادبیات فارسی مسعود سعد سلمان است که در حقیقت نامور ترین شاعر عصر دوم غرنوی است.شهرت او در گرو حبسیه های اوست . حبسیه او غم انگیز و درعین حال جذاب و گیراست.از دیگر بزرگان این نوع از ادبیات می توان از بزرگ علوی نام برد. وی از بنیانگذاران داستان نویسی سیاسی ایران است که به زندان رضا شاه هم افتاده بود. و در آن دروان به حبسیه نویسی و شکایت از اوضاع زندان و مشکلات و سختی هایی که در دوران زندان تحمل کرده است پرداخت .علوی مبدع حبسیه نویسی معاصر یا ادبیات زندان است، آثاری مانند ورق پاره های زندان و نامه ها ، از او در زمینه حبسیه نویسی است.

نمونه از حبسیه نویسی مسعود سعد سلمان:

شخصی به هزار غم گرفتارم

در هر نفسی بجان رسد کارم

بی زلّت و بی گناه محبوسم

بی علت و بی سبب گرفتارم

در دام جفا شکسته مرغی ام

بردانه نیوفتاده منقارم

خورده قسم اختران به پاداشم

بسته کمر آسمان به پیکارم

محبوسم و طالع است منحوسم

غمخوارم و اخترست خونخوارم

برده نظر ستاره تاراجم

کرده ستم زمانه آزارم

یاران گزیده داشتم روزی

امروز چه شد که نیست کس یارم

هر نیمه شب آسمان ستوه آید

از گریه ی سخت و ناله ی زارم

نمونه ای دیگر از شعر وی در مورد زندان نای:

نالم چو نای من اندر حصار نای

پستی گرفت همت من زین بلند جای

حبسیه نویسی بیشتر از آن که در داستان رواج داشته باشد در شعر مورد توجه بوده است. اگر چه می توان داستان هایی را پیدا کرد که در دوران اسارت نوشته شده اند اما عنوان حبسیه نویسی عنوانی است که برای شعر در اسارت به کار می رود.

*تحقیق در مورد قطران تبریزی*

قطران تبریزی :

شرف الزمان حکیم ابومنصور قطران عضدی تبریزی از مشاهیر شاعران ایران در قرن پنجم هجری است . او شاعری توانا و نیکو سخن است تمایل وی به صنایع از قصاید وی آشکار است و با وجود آن لطافت و روانی کلام را همواره در شعر رعایت کرده است. یکی از وجوه اهمیت او آن است که نخستین کسی است که در آذربایجان به پارسی دری آغاز سخنوری کرده و مقتدای شاعران آن دیار گردیده است . وی مرثیه ای دارد که معلوم نیست برای چه کسی سروده است . به مطلع زیر:

ای میر بستان مصطفی بودی چون او زهمه بدی جدا بودی

. . .

15- مسعود سعد سلمان :

وی از شاعران بزرگ ایران در نیمه دوم قرن پنجم و آغاز قرن ششم از ارکان استوار شعر فارسی است . ولادت او بنابر محاسبه علامه مرحوم محمد قزوینی در میان سالهای 438 و440 اتفاق افتاده است و ظهور او در شاعری مصادف بود با عهد سلطنت سلطان ابراهیم و گو در عهد همین پادشاه مسعود به توصیه پدر خود در دربارراه یافت محل تولد وی لاهور پاکستان بوده استو نیاکان وی در همدان می زیسته اند . او در سال 480 هجری به همراه سیف الدوله محمود محبوس گردید که هفت سال در قلعه های سوودهک و سه سال در قلعه نای زندانی بود وی در مرگ فرزندش صالح رباعی مؤثری سروده است.

در حبس مرنج با چنین آهنها صالح بی تو چگونه باشم تنها

گه خون گریم به مرگ تو دامن ها گه پاره کنم ز درد پیراهن ها

و قطعه زیر از مسعود سعد است در رثاء شاعر ناکام سید حسن غزنوی به مطلع :

بر تو سید حسن دلم سوزد که چو تو هیچ غمگسار نداشت

تن من زار بر تو می نالد که تنم هیچ چون تو یار نداشت

ای عزیزی که درهمه احوال جان من دوستیت خوار نداشت

. . .

سی نشد سال عمر تو ویحک سال زان تو را شمار نداشت

هیج روزی به شب نشدکه مرا نامه در تو انتظار نداشت

گوشم اول که این خبر بشنود بر وانت که انتظار نداشت

زان اجل اختیار جان تو کرد که به از جانت اختیار نداشت

اینقدر داد چون توئی را عمر شرم بادش که شرم و عار نداشت

مسعود سعد در حق عطاء بن یعقوب متوفی 491 هجری مرثیه زیر را سروده است :

عطایعقوب ازمرگ توهراسیدم شدی وپیش نبودم زمرگ هیچ هراس

از وفات عطاء بن یعقوب تازه تر شد وقاحت عالم

. . .

16 - معزی

امیر الشعرا ابوعبد ا..محمد بن عبد الملک معزی نیشابوری از شاعران استاد و زبان آوران و از فصیحان نامبردار خراسان است . وی در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم در دوره سلجوقیان می زیست