گزارش کارآموزی عمران-برپایی ساختمان مرکزی فرهنگسرای معرفت در 21 صفحه ورد قابل ویرایش

بازدید از زمین و ریشه کنی

قبل از شروع هر نوع عملیات ساختمانی باید زمین محل ساختمان بازدید شده و وضعیت و فاصله ی آن نسبت به خیابان ها و جاده های اطراف و همچنین چگونگی دسترسی به خیابان های اصلی مورد بازرسی قرار گیرد. بعد از بررسی های کافی و در صورت نبود مشکل اقدام به آغاز پروژه می نماییم. در این بررسی ها باید دقت شود تا ما مشکلی از لحاظ ورود و یا خروج ماشین آلات نداشته باشیم و ضمنا جای کافی برای مصالح پای کار فراهم کنیم. سپس نسبت به ریشه کنی( کندن ریشه های نباتی که ممکن است در زمین روییده باشند ) اقدام می شود و خاک های اضافی به بیرون حمل گردد و بالاخره باید شکل هندسی زمین و زوایای آن کاملا معلوم شده وبا نقشه ساختمانی کاملا مطابقت داشته باشد

2. پیاده سازی نقشه

پس از بازدید محل وریشه‌کنی ، نوبت به پیاده کردن نقشه بر روی زمین می شود. منظور از پیاده کردن نقشه یعنی انتقال نقشه ساختمان از روی کاغذ بر روی زمین به وسیله ابزار آلات در دسترس با ابعاد اصلی به طوری که محل دقیق پی ها و ستون ها و دیوار ها و عرض پی ها روی زمین به خوبی مشخص باشد. باید دقت داشت که این مرحله یکی از مهمترین مراحل ساخت می باشد چرا که کوچکترین اشتباهات در این مرحله قابل صرفنظر نبوده و اگر این خطا ها از مقدار مجاز آیین نامه ای بیشتر باشد ، باید اقدام به تخریب کل ساختمان کرد. حال برای پیاده کردن نقشه دو راه داریم اگر ساختمان مهم و بزرگ بود می بایست از دوربین های نقشه برداری استفاده شود ولی برای پیاده کردن نقشه ساختمان های معمولی و کوچک از متر و ریسمان بنایی می توان بهره برد که دقت لازم برای کارهای معمولی را دارند. برای پیاده کردن نقشه با متر و ریسمان کار ابتدا باید محل کلی ساختمان را روی زمین مشخص نموده و بعد با کشیدن ریسمان کار به یکی از امتداد های تعیین شده و ریختن گچ ، یکی از خطوط اصلی ساختمان را تعیین کرد و بعد خطوط دیگر را با همین روش مشخص می کنیم . البته برای ایجاد زاویه ی قایمه می توان از اعداد فیثاغورثی بهرا برد مانند اعداد 3و4و5 که در آن دو تای اولی اضلاع جانبی اند و عدد آخر که از همه بزرگتر می باشد مقدار عدد وتر می باشد

عرض و طول و عمق پی ها کاملا بستگی به وزن ساختمان و قدرت تحمل خاک محل ساختمان دارد در ساختمان های بزرگ قبل از شروع کار بوسیله آزمایشات مکانیک خاک قدرت مجاز تحملی زمین را تعیین نموده واز روی آن محاسبات ابعاد پی را تعیین می نمایند ولی در ساختمان های کوچک که آزمایشات مکانیک خاک در دسترس نیست باید از مقاومت زمین در مقابل بار ساختمان مطمئن شویم . اغلب مواقع قدرت مجاز تحملی زمین برای ساختمان های کوچک با مشاهده خاک پی و دیدن طبقات آن و طرز قرار گزفتن دانه ها به روی همدیگر یا با ضربه زدن به وسیله کلنگ به محل پی قابل تشخیص می باشد .



3. گود برداری

در این قسمت از عملیات اقدام به خاکبرداری محل نقشه می شود تا به خاک بکر رسید. انجام این عمل به آن علت است که همانطور که گفتیم زمین ، بار کلی ساختمان را تحمل می کند لذا باید پی ها بر روی یک سطح محکم و بدون رانش قرار بگیرد تا در آینده پس از اتمام پروژه و در نتیجه ی بارگذاری ، پی ها نشست بیش از حد نداشته باشند و یا اینکه نشستهای متفاوت داشته باشند. البته اگر زمین موجود ، بدون خاکبرداری ، بکر باشد ، باز هم باید اقدام به گودبرداری کرد. این عمل بدان علت است که همانطور که می دانیم پی از قسمتهای مهم سازه می باشد. و جنس آن از بتن می باشد همانطور که می دانیم بتن از دو المان آرماتور آهنی و ملات سیمان ماسه شن تشکیل شده است. آهن در مقابل سولفاتها و موادی همچون کلر و آب حساس است و در صورت وجود این عوامل در کنار آهن ، آهن زنگ زده و مقاومت فشاری و کششی خود را از دست می دهد. همچنین ملات سیمان هم در مقابل آب ضربه پذیر است و مقاومت خود را از دست می دهد. بنابر این سطح زیرین پی ها باید حداقل 1.5 الی 2 متر پایین تر از تراز کف زمین باشد.

در موقع گودبرداری چنانچه محل گودبرداری بزرگ نباشد از وسائل معمولی مانند بیل و کلنگ و فرقون ( چرخ دستی ) استفاده می گردد , برای این کار تا عمق معینی که عمل پرتاب خاک با بیل به بالا امکان پذیر است ( مثلاً 2 متر ) عمل گود برداری را ادامه می دهند و بعد از آن پله ای ایجاد نموده و خاک حاصله از عمق پائین تر از پله را روی پله ایجاد شده ریخته و از روی پله دوباره به خارج منتقل می نمایند . برای گود برداری های بزرگتر استفاده از بیل و کلنگ مقرون به صرفه نبوده و بهتر است از وسایل مکانیکی مانند لودر و غیره استفاده شود . در این گونه موارد برای خارج کردن خاک از محل گود برداری و حمل آن بخارج کارگاه معمولاً از سطح شیبدار استفاده می گردد . بدین طریق که در ضمن گودبرداری سطح شیبداری در کنار گود برای کامیون و غیره ایجاد می گردد که بعد از اتمام کار این قسمت بوسیله کارگر برداشته می شود .

استفاده از دیوارهای مانع :

چون ایجاد شیب مورد لزوم موجب کار اضافی برای حمل خاک بیشتر به خارج و انتقال مجدد آن بعد از ساختن دیوار مورد لزوم به پشت دیوار می باشد لذا برای جلوگیری از پرداخت هزینه بیشتر و عدم انجام کار اضافی در موقع گودبرداری در زمینهای سست بعضی وقتها در صورت امکان اقدام به ایجاد دیوارهای مانع می نمایند که در اینجا از نوع چوبی می باشد .

4. پیاده کردن محل پی ها و شناژها و آرماتور گذاری

بعد از گود برداری و مشخص نمودن محل پی ها و شناژ های رابط پی ها ابتدا در محل های مورد نظر در حدود 40 تا 50 سانتی متر ملات آهک و شفته ریخته می شود . شفته مخلوطی است از خاک مناسب و آهک شکفته و آب . ( خاک مناسب برای شفته خاکی است که قطر دانه های تشکیل دهنده آن از لحاظ بزرگی و کوچکی متفاوت بوده به طوری که دانه های ریزتر فضای خالی بین دانه های درشت تر را پر نموده و در نتیجه جسم متراکم و توپری بدست می آید . ) بعد از شفته ریزی ، در حدود 5 الی 10 سانتی متر بتن مگر روی آن ریخته می شود به این بتن ، بتن لاغر هم گفته می شود چرا که بتنی است که سیمان آن نسبت به سایر بتن ها کم بوده و در حدود 100 الی 150 کیلو گرم در متر مکعب می باشد. این کار به دو دلیل انجام می شود. اول آنکه حد فاصلی بین بتن اصلی و خاک می باشد دوم آنکه سطح پی را با این بتن رگلاژ می نمایند تا بتن اصلی پی روی سطح صافی قرار گیرد .

بعد از این مرحله بر حسب اینکه پی از چه نوعی باشد مطابق با نقشه آرماتور چینی صورت می گیرد . آرماتور چینی در پی های منفرد به این صورت انجام می گیردکه تک تک پی ها از روی نقشه دقیقا مطالعه شده و طول آرماتور ها و شماره آرماتور ها دقیقا مشخص می شود ( تمامی آرماتورها در ساختمان های بتنی آجدار می باشد ) سپس بوسیله قیچی و آچار های مخصوص مطابق نقشه آرماتور ها را بریده و خم می کنند . برای پی های منفرد یک ردیف آرماتور به صورت شبکه ای در زیر فنداسیون قرار داده می شود که آرماتور های هر ردیف شبکه را به وسیله سیم مفتول ( نمره 4 یا 6) به آرماتور های ردیف دیگر شبکه متصل می شود . به دلیل اینکه مقاومت فشاری بتن خوب بوده و مقاومت کششی آن در حد مطلوب نمی باشد و با توجه به اینکه در پایین پی منفرد کشش اتفاق می افتد لذا شبکه آرماتور را در پایین قرار می دهیم . همچنین از شناژهایی هم ، جهت اتصال فنداسیون های مجاور به هم استفاده می کنیم . علت اجرای شناژ این است که پی ها به هم متصل شده و در مقابل بارهای افقی مانند باد و زلزله ایمن شوند. باید توجه داشت که هر پی باید حداقل توسط دو شناژ عمود بر هم مهار شود. در صورتی که یکی از فنداسیون ها در محیط اطراف ساختمان قرار گیرد شناژی که برای اتصال این فنداسیون به فنداسیون دیگر که در محیط نیست به کار می رود قویتر از بقیه شناژ ها انتخاب می شود. این اقدام بدان علت است که چون ستون وارد بر این پی های محیطی به دلایل معماری نمی تواند در وسط فنداسیون قرار گیرد و باید در کناره آن قرار گیرد ، در این صورت بر قسمت بالایی شناژ رابط نیروی کششی بیشتری وارد می شود و به همین دلیل این قسمت از شناژ قویتر انتخاب می شود و معمولا در این شناژ ها تعداد آرماتور های بالایی بیشتر از تعداد آرماتور های پایینی می باشد ( معمولا 3 به 5 ) . علاوه بر آرماتور های شناژ ، آرماتور های ریشه ستون ها نیز قبل از بتن ریزی کار گذاشته می شود . طول این این ریشه ها معمولا 1.2 متر یا بیشتر انتخاب می شود. در قرار دادن این آرماتور ها با دقت فوق العاده زیادی کرد و فاصله آکس به آکس ستون ها و ردیف آن ها باید کاملا مطابق با نقشه باشد . ( امتداد ستون ها باید با دوربین یا ریسمان کار کنترل شود ) چون آکس ستون های طبقات باید در یک امتداد قایم قرار گیرند و در صورتی که دو ، سه سانتی متری اشتباه شود این اشتباه تا آخرین طبقه ساختمان ادامه پیدا می کند.





7. اجرای ستونها

بعد از بتن ریزی پی ، قفسه آرماتور های ستون را که از قبل مطابق با نقشه بافته و آماده شده است به آرماتور های ریشه متصل می نمایند این کار باید حداقل 3 الی 4 روز بعد از بتن ریزی پی انجام شود زیرا در غیر این صورت با توجه به اینکه بتن پی هنوز سخت نشده است در اثر لنگر آرماتور های ستون میلگرد های ریشه از جای خود تکان خورده و پی متلاشی می شود . بعد از بستن آرماتور های ستون برای تثبیت موقعیت هر ستون ، ابعاد آن را بوسیله تیرهای چوبی در پای ستون مشخص می نمایند باید توجه داشت که هیچوقت نباید برای تثبیت ابعاد ستون باریختن بتن در پای آن اقدام نمود .

سپس قالب های فلزی یا چوبی را که از قبل آماده نموده اند در اطراف ستون قرار داده و آن را بوسیله سیم نجاری و میخ و یا میلگردهای مخصوص به همدیگر متصل می نمایندو آنگاه قالب را توسط شاقول بنایی شاقول می کنیم. این عمل بدان علت است تا ستون کاملا بر پی عمود باشد تا نیروهای محوری به راحتی به پی زیرین منتقل شوند و اگر ستون عمود بر پی نباشد ، نیروهای محوری باعث ایجاد لنگر شده و سبب تخریب ناگهانی آن می شوند. سپس قالب را بوسیله چهار عدد تیر چوبی در جای خود مستحکم می نمایند .

بعد از تثبیت کامل موقعیت ستون ، محور آن را با ستون های مجاور از بالای ستون و پایین ستون اندازه می گیرند. همچنین شماره آرماتور ها و فاصله خاموت ها را مطابق با نقشه کنترل کرده و در صورت درست بودن اقدام به بتن ریزی می نمایند . در کارگاه های کوچک که بتن ستون ها دستی ریخته می شود بهتر است بتن مخصوص ستون را قدری رقیق تر تهیه نمایند تا به خوبی قالب خود را پر کند البته باید توجه نمود که برای تهیه بتن رقیق می باید از عیار سیمان بیشتر استفاده نمود . به تدریج که قالب را پر می نمایند باید دقت نمود که بتن تمام زوایای قالب و میلگردها را پر نماید تا بعد از قالب برداری بتن ریخته شده کرمو نباشد . برای این کار می توان با نواختن ضربه های ملایم و یکنواخت به بدنه قالب بتن را جابجا نمود .

در مورد ستون ها معمولا به محض آنکه بتن حالت روانی خود را از دست بدهد و بتواند شکل هندسی خود را حفظ کند قالب آن را باز می کنند و این در حدود 48 ساعت بعد از بتن ریزی می باشد در موقع باز کردن قالب باید توجه شود که قالب را با احتیاط طوری جدا کنند که گوشه های تیز ستون خراب نشود . بعد از باز کردن قالب ها باید مدتی بتن تازه را آب داد در مورد ستون ها معمولا برای این کار دور ستون تازه ریخته شده را با گونی پوشانیده و این پوشش را مرطوب نگاه میدارند در غیر این صورت سطح بتن ترک خورده و موجب نفوذ هوا به داخل بتن شده و آرماتور به کار رفته در آن در معرض خورندگی واقع گردیده و موجب ضعف قطعه خواهد شد .

8. اجرای تیرها و سقف ها

تیرها قسمتی از ساختمان های بتنی می باشند که بار سقف را به ستون منتقل نموده و ستون به پی و بالاخره پی به زمین منتقل می نماید. بعد از اتمام بتن ریزی کلیه ستون ها و قالب برداری از آن ها ، اقدام به قالب بندی تیر های اصلی می نمایند. در ساختمان هائی که سقف آن تیرچه و بلوک می باشد معمولا سقف و تیرچه را یکپارچه بتن ریزی می نمایند .

گزارش کارآموزی عمران-احداث پارکینگ طبقاتی در 43 صفحه ورد قابل ویرایش

فهرست مطالب

مقدمه

**********************************************

فصل اول

رعایت اصول ایمنی در تخریب

**********************************************

فصل دوم

تجهیز کارگاه

انبار کردن سیمان

پیاده کردن نقشه

پی کنی

**********************************************

فصل سوم

قالب بندی

**********************************************

فصل چهارم

آرماتوربندی

هدف از بکار بردن فولاد در قطعات بتنی

بستن میلگردها به همدیگر

نحوه خم کردن میلگردها

برش میلگردها

آچار خم کن یا آچار F

قلاب انتهای میلگرد و اندازه استاندارد آن

**********************************************

فصل پنجم

بتن سازی

حمل بتن

نسبت های اختلاط

بتن ریزی

بتن ریزی در هوای گرم

بعضی از مسائلی که ممکن است در بتن تازه بوجود اید

مشخصات نا مطلوب بتن اب انداخته

تراکم بتن

نگه داری از بتن

قالب بندی سقف

بتن ریزی پی

مقدمه:

دانشجویان رشته عمران در دوره کارشناسی که چهارسال به طول می انجامد با درسهای تئوری آشنا میشوند وتا حدودی با مسائل مختلف ساختمان سازی آشنا میشوند ولی باز نیاز به کسب تجربه دارند وکسب این تجربه میسرنیست مگر انکه دانشجویان درسر کارمطالبی راکه در کتابها خوانده اند لمس کرده وبا چشم خود طریقه انجام کارها راببینند وبه همین دلیل دو واحد رابه همین امر اختصاص داده اند که این واحدها جزو مهمترین واحدهای این دوره می باشد.

فصل اول



رعایت اصول ایمنی در تخریب:

قبل از هر چیز باید روش تخریب مشخص شود و کار برای عوامل اجرایی شرح داده شود. تخریب در معابر عمومی باید درمحوطه ای محصور با نرده های حفاظتی به ارتفاع دو متری انجام شود.

کلیه کارگران میبایست مجهزبه کلاه ایمنی باشند ودر ساعات غیر کاری به هیچ عنوان نباید اقدام به برداشتن حصار کرد.

تمامی راههای عبورومرور افراد غیر مسؤل به کارگاه باید مسدود شود.

به هیچ عنوان نباید مسیر ریزش آوار به عنوان مسیراصلی انتخاب شود ودر هنگام عملیات تخریب از اب برای ته نشین کردن غبار در محیط جلو گیری شود.



فصل دوم

تجهیز کارگاه:

برای تجهیز کارگاه باید مصالح وابزار مورد نیازبه کارگاه آورده شود.

مصالحی مانند سیمان که به دو صورت فله وپاکتی موجود میباشددر کارگاه میبایست به نحوی درست انبار شود که البته در این پروژه بیشتر از سیمان پاکتی استفاده شد.

روش نگهداری ازسیمان در قسمت بعد توضیح داده خواهد شد.

برای جلوگیری از شلوغ شدن کارگاه معمولا موارد مصرف شن وماسه ازقبل پیش بینی میشد.



انبارکردن سیمان:

درموقع انبار کردن سیمان باید دقت شود که رطوبت هوا وزمین باعث فاسد شدن سیمان نشود.در این پروژه برای انبار کردن پاکتهای سیمان ابتدا تمامی پاکتها برروی قطعات تخته که بازمین حدود ده سانتیمتر فاصله داشت قرار داده شد وکیسه ها در ردیفهای ده تایی روی هم چیده شد.

علت این کار این است که اگربیش ازده کیسه را روی هم قرار دهیم کیسه های زیرین دراثر فشار زیاد سخت شده ودرصورت نگهداری دراز مدت غیر قابل مصرف خواهند شد واستفاده ازانها منوط به آزمایش سیمان خواهد بود.

چنانچه سیمانهای سخت شده به راحتی با دست پودرشوند قابل مصرف در قطعات بتنی میباشند درغیر اینصورت سیمان فاسد شده وبرای اطمینان بیشترازفاسد شدن ان از آزمایشهایی استفاده میکنند.

بتنی که باسیمان فاسد شده ساخته میشود باربر نبوده و نمیتوان از ان در قطعات اصلی ساختمان مانند تیرهاو ستونها وسقف استفاده کرد.

چنانچه این سیمانها کاملا فاسد نشده باشند میتوان ازانها به عنوان ملات برای فرش موزاییک ویا اجرای بتن مگر استفاده نمود.

اگر بخواهیم سیمان را برای مدت طولانی انبار کنیم باید تا انجا که امکان دارد با دیوارهای خارجی انبارفاصله داشته باشد.

البته چون در این پروژه از سیمان پاکتی استفاده شد برای نگهداری پاکتها در فضای بازپس از اینکه انها را بر روی چوبهای تراورس قرار دادند روی انها را با ورقه های پلاستیکی پوشانیدند تا از نفوظ رطوبت به انها جلوگیری شود.

اگرسیمان به طرزصحیح انبارشود حتی تا یک سال بعد نیزقابل استفاده خواهد بود البته فقط ممکن است زمان گیرش آن قدری به تاخیر بیافتد ولی درمقاومت 28 روزه ان تاثیری نخواهد داشت.

پیاده کردن نقشه:

پس از بازدید از محل اولین قدم در ساخت یک ساختمان پیاده کردن نقشه میباشد منظور از پیاده کردن نقشه انتقال نقشه ساختمان از روی کاغذ برروی زمین با ابعاداصلی است.بطوری که محل دقیق پی ها وستونها ودیوارها وزیرزمینهاو عرض پی ها روی زمین بخوبی مشخص باشد.

همزمان با ریشه کنی وبازدید ازمحل باید قسمتهای مختلف نقشه ساختمان مخصوصا نقشه پی کنی کاملا مورد مطالعه قرارگرفته بطوری که در هیچ قسمت نقطه ابهامی وجود نداشته باشد وبعدا اقدام به پیاده کردن نقشه بشود.

باید سعی شود حتما در موقع پیاده کردن نقشه از نقشه پی کنی استفاده شود.

ابتدا محل کلی ساختمان روی زمین مشخص

می شودو بعد با کشیدن ریسمان در یکی ازامتدادهای تعیین شده وریختن گچ یکی ازخطوط اصلی ساختمان تعیین می شود .بعد از ان خط دیگر ساختمان را که عمود بر خط اول میباشد رسم می شود.

در اصطلاح بنایی استفاده از این روش را 3-4-5- میگویند.

درصورت قناس بودن زمین ممکن است دوخط کناری نقشه برهم عمود نباشند در این صورت یکی از خطوط میانی نقشه را که حتما بر خط اول عمود است انتخاب ورسم مینماییم.

ممکن است برای عمود کردن خطوط از گونیای بنایی استفاده شود دراین صورت دقت کار کار کمتر میشود. در موقع پیاده کردن نقشه

برای جلوگیری از جمع شدن خطاهها بهتر است اندازه ها را همیشه از یک نقطه اصلی که آن را مبداء می نامیم شروع وروی زمین منتقل می نماییم . بعد ازاتمام کار پیاده کردن نقشه باید حتما مجددا اندازه گذاری های نقشه پیاده شده را کنترل نماییم.

علت این کار این است که حتی المقدوراز وقوع اشتباهات احتمالی جلوگیری شود. برای اینکه مطمئن شویم زوا یای بدست آمده اطاق ها قائمه می باشد باید دوقطر هراتاق را اندازه گیری کنیم چنانچه مساوی بودند آن اتاق گونیا است .

به این کار اصطلاحا چپ وراست می گویند. البته چنانچه در این مرحله اطاقها 3 الی 4سانتیمترنا گونیا باشد اشکالی ندارد زیرا با توجه به اینکه پی ها همیشه قدری پهن ترازدیوارهای روی آن می باشد لذا در موقع چید ن دیوار می توان ناگونیایی ها را برطرف نمود. بطور کلی باید همیشه توجه داشت که پیاده کردن نقشه یکی از حساسترین ومهمترین قسمت اجرای یک طرح بوده وکوچکترین اشتباه درآن موجب خسارتهای فراوان می شود .

پی کنی :

اصولا پی کنی به دو دلیل انجام می شود .1-دسترسی به زمین بکروبرای محافظت ازپی ساختمان .

با توجه به اینکه کلیه بار ساختمان به وسیله دیوارها یاستونها به زمین منتقل می شود در نتیجه ساختمان باید روی زمینی که قابل اعتماد بوده و قابلیت تحمل بار ساختمان داشته باشد بنا گردد. برای برای دسترسی به چنین زمینی ناچار به ایجاد پی برای ساختمان می باشیم . برای محافظت پایه ساختمان وجلوگیری از تاثیر عوامل جوی در پایه ساختمان باید پی سازی کنیم در این صورت حتما در بهترین زمینها باید حداقل پی هایی به عمق 40تا50 سانتیمترحفر کنیم.

طول وعرض وعمق پی ها کاملا بستگی به وزن ساختمان وقدرت تحمل خاک محل ساختمان دارد.

در ساختمانهای بزرگ قبل از شروع کاربوسیله ازمایشهای مکانیک خاک قدرت مجاز تحملی زمین را تعیین نموده وازروی ان مهندس محاسب ابعاد پی را تعیین میکند. ولی در ساختمانهای کوچک که ازمایشات مکانیک خاک در دسترس نیست باید از مقاومت زمین در مقابل بار ساختمان مطمئن شویم.

اغلب مواقع قدرت مجازتحملی زمین برای ساختمانهای کوچک با مشاهده خاک پی ودیدن طبقات ان وطرز قرار گرفتن دانه ها به روی همدیگرو با ضربه زدن بوسیله کلنگ به محل پی قابل تشخیص است.

البته قبل از ان باید مهندس محاسب وزن ساختمان و میزان باری که ازطرف ساختمان به زمین وارد میشود اگاه باشد.

باید متذکر شد که نوع پی استفاده شده در پروژه ی کارآموزی رادیه می باشد.



فصل سوم

قالب بندی:

قالب یک سازه موقت است و مانند ظرفی میتواند بتن تازه وخمیری راتا زمان گیرش وکسب مقاومت کافی بصورت کاملا متراکم در برگیرد وبه ان فرم دهد. تهیه وساخت قالب را قالب بندی میگویند که از اصول وضوابطی از نظر طراحی وساخت پیروی میکند.

قالب بایدبه اندازه کافی محکم باشد تا بتواند دربرابرفشارهای وارده از بتن خمیری در زمان بتن ریزی و فشار ناشی از وسایل بتن ریزی و کارگران مقاومت کند وبیش از حد مجاز تغییر شکل ندهند.

همیشه باید توجه کرد که ابعاد قالب بندی دقیق باشد واتصالات قالب بندی باید محکم ومتناسب با جنس قالب باشد.

برای جلوگیری از خروج شیره بتن در زمان بتن ریزی مصالح مورد استفاده باید قالب بندی به گونه ای انتخاب شوند که قالب درزپیدا نکند.

قالب بندی باید طوری طراحی واجرا شود که پس از گرفتن بتن باز کردن قالبها به راحتی امکان پذیر باشد.

تخته و چوبی که برای قالب بندی مصرف میشود باید کاملا خشک بوده ودر برابر رطوبت تغییر شکل ندهد زیرا تغییر شکل قالب موجب تغییر شکل بتن گشته ودرشکل تیرها وستونها و همچنین ممانهای وارده برانها موثر میباشد.

این تخته ها باید به اندازه کافی نرم باشند تا در موقع نجاری دچار اشکال نشویم.

از طرفی باید انچنان محکم باشد که بتواند وزن بتن و ارماتورها و کارگران بتن ریزی ووسایل بتن ریزی از قبیل چرخ دستی و ویبراتور را بخوبی تحمل کند.قالب مورد استفاده در پروژه کارآموزی فلزی بود.برای اینکار آنها برای محکم نگه داشتن کار از سولجر هم استفاده می کردند که دقیقا" پشت قالب قرار می گرفت

همچنین بعد از اتمام آرماتور بندی و برای شروع قالب بندی از رامکا استفاده می کردند

بدین نحو که به اندازه ابعاد دیوار یا ستون

میلگرد برش می دادند و داخل آرماتورها می گذاشتند و قالب پشت آن قرار می گرفت .

قالبهای فلزی دارای سوراخهایی هستند که از داخل آنها بولت رد می شود . بدین نحو که یک یک میله ی رزوه شده از داخل عرض دیوار یا ستون رد می شود البته برای جلوگیری از گیر کردن بولت پس از بتن ریزی در داخل قالب آنرا داخل یک لوله ی پولیکا قرار می دهند

و پس از بتن ریزی بولت براحتی از بتن در می آید و لوله در جای خودش می ماند که بعدا" باید جای سوراخها در بتن گرفته شود .

نحوه خم کردن میلگردها:

با توجه به سنگینی نسبی کار میلگرد خم کنی و فشارهای نسبی زیادی که در هنگام خم کردن میلگرد بر دستها وکمر وبعضا تمامی اعضای بدن وارد میشود بهتر است برای کاهش این فشارها ازمیز میلگرد خم کنی استفاده میشود.

ارتفاع این میز معمولا 80 سانتیمترو عرض ان یک متر است وطول ان با توجه به طول میلگردها و امکانات کارگاه میتواند بین 3تا9متر درنظر گرفته شود. بر روی این میز صفحه خم کن میلگرد قرار دارد.

این صفحه عبارت است از صفحه فولادی مربع یا مستطیلی که برروی آن تعدادی خار فولادی تعبیه شده است واین خارها از حرکت میلگرد در بعضی از جهات جلوگیری میکند.

صفحه خم کن میلگرد را از طریق پیچهایی بر روی میز ثابت کرده وبا استفاده از اچار F یا اچار گوساله میلگردها را رابه شکلهای مورد نظر خم میکنند.

برای ایجاد قلابها و خمهای استاندارد قطر خار که میلگرد به دور ان میچرخد وخم مورد نظر را بوجود میاورد باید متناسب با قطر میلگرد مورد خم باشد.

با توجه به اینکه وظیفه اصلی میلگردها در بتن تحمل نیروهای کششی است باید میلگردهای مصرفی در بتن صاف باشد .

با وارد شدن نیرو به میلگرد مقطع ان باید در مقابل نیروی وارده مقاومت کند.

در میلگردهای ناصاف قبل از اینکه مقطع میلگرد مقاومتی بروز دهد به دلیل طول اضافی ناشی ازناصافی میلگرد فاصله بین دونقطه ای که بر انها نیروهای عمل وعکس العمل وارد میشوند میتواند زیاد شود که این امر در قطعات بتنی جایز نیست بنابراین میلگردهای مصرفی در بتن باید حتما صاف وعاری از خمیدگی باشند.

درکارگاههای ساختمانی میلگردهای خم شده را از طریق کشیدن بوسیله دستگاههای کشش برقی صاف میکنند امادر کارگاههای کوچک که فاقد این دستگاهها هستند برای صاف کردن میلگردها از پتک یا سندان استفاده میشود.

در این صورت باید وزن پتک انتخابی با توجه به قطر میلگرد سنگین نباشد.

چنانچه ضربات پتک سنگین باشد امکان ایجاد تنش در میلگرد وجود دارد یا ممکن است در بعضی از قسمتهای میلگرد لهیدگی ایجاد شود وسطح مقطع از مقدار محاسبه شده کمتر گردد.

باید توجه شود که محل بتن ریزی عاری از خاک و مواد زاید باشد.

اگر بین اتمام کار آرماتور بندی و بتن ریزی چند روز فاصله باشد حتی میباید محل کار با دقت بیشتری بازدید شود ودر تمام روز بتن ریزی حتما باید یک نفر کارگر با تجربه مدام قالبها را کنترل نموده و اثرات اضافه شدن وزن را روی آنها در نظر داشته باشد ودر موقع بروز خطر افراد دیگر را مطلع کند.

در موقع بتن ریزی باید از رفت و امد زیاد روی آرماتورها جلو گیری نمود زیرا در این صورت در اثر وزن کارگران در آرماتورها انحنای موضعی بوجود خواهد امد .

بهتر است از قسمتی که به مرکز بتن نزدیک تر میباشد شروع به بتن ریزی نمود زیرا در این صورت رفت و امد کارگران از روی ارماتورها به حد اقل خواهد رسید و برای انکه پای کارگر ها در بتن تازه ریخته شده فرو نرود باید در مسیر عبور و مرور کارگر ها از تخته هایی زیر پای آنها استفاده شود.

باید مطمئن شویم که همه گوشه های قالب از بتن پر شده و کرمو نمی باشد.

در مورد ستونها باید ضربه های یکنواختی به بدنه قالب کوبید تا در اثرارتعاش بوجود امده بتن در قالب بخوبی جابجا شود.

در دالها و تیر ها وسقفها باید با کوبیدن مدام بتن انرا به تمام گوشه های قالب راهنمایی نمود و جسم تو پری بوجود اوریم در بتن ریزی با ارتفاع زیاد بهتر است انرا در لایه های 30 سانتیمتری ریخته و لایه را بخوبی کوبیدو بعد لایه بعدی را بریزیم.

در موقع بتن ریزی های با ارتفاع زیاد مانند دیوارها و سدها چنانچه اب اضافی بتن بالا بیاید باید بتن بعدی را قدری خشک تر ریخت تا این اب جمع شود.

تا انجا که ممکن است بهتر است که بتن ریزی بدون وقفه انجام گیرد تا موقع سخت شدن یکپارچه باشد ولی گاهی مجبور هستیم که بتن ریزی را تعطیل نموده و کار را در روز بعد شروع کنیم که در چنین مواقعی باید محل قطع بتن حتما با نظر مهندس کارگاه انجام شود.

اما برای انجام بتن ریزی در این پروژه از یک تراک میکسر استفاده می شد.بدین نحو که بتن از میکسر به درون دستگاه پمپاژ ریخته می شد بعد از آنجا توسط لوله هایی مخصوص ، بتن تا محل بتن ریزی آورده می شد. بعد بتن درون قالبها بوسیله یک نفر کارگر ویبره میشد بدین طریق که با کوبیدن ضرباتی به پشت قالب ها بتن را به همه قسمتهای قالب هدایت میکرد.البته سطح قالب بتن نیز بوسیله ماله کشی صاف و هموار میشد. بتن ریزی تا عصر ان روز ادامه داشت.

گزارش کارآموزی عمران-اجرای اسکلت فولادی در 28 صفحه ورد قابل ویرایش

پیشگفتار:
بدرستی قدمت استفاده بشراز سر پناه و یا به طور کلی به مفهوم امروزی قدمت استفاده بشر ازمسکن معلوم نیست. ولی تقریبا آنرا می توان همزمان با پیدایش بشریت دانست. زیرا چنین گمان می رودکه بشر ازهمان ابتدابرای مصون ماندن ازبرف و باران وسرما وگرماوحمله حیوانات وهمچنین حمله سا یر اقوام به غارها پناه برده است.واین غارها را می توان اولین محل سکونت برای بشر دانست.وازآن زمان تا کنون انسان ها همیشه به فکر آن بوده اند که مسکنی راحتتروبهتر برای خود تهیه نمایند.
علمی و فنی مشکلات بسیاری را حل نموده در ساختن مسکن نیز مانند سایرامور تحولات عمده ای به وجود آورد و دیگر ساختن خانه های تک واحدی جوابگوی احتیاجات جوامع بشری نبوده است و به همین علت سیستم خانه سازی بکلی دگرگون شده واستفاده از مصالح مقاوم نیزمانند فولاد و سیمان در ساختمان رایج گردیدو در اثر دسترسی به این مصالح و امکانات دیگر گسترش شهرها از افقی به عمودی تبدیل شد و امرآپارتمان و آپارتمان سازی در ساختمان های چندین طبقه متداول گردید.
با وجود اینکه هر ساله به مقدار زیادی به تعداد مسکن اضافه می شود و در بیشتر ممالک پیشرفته تخریب ساختمانهای قدیمی نیز در شرایط معمولی مجاز نمی باشد به عبارت دیگر به جای چند واحد مسکن جدید یک واحد مسکن قدیمی را خراب نمی کنند.هنوز در هیچ یک از ممالک دنیا مشکل مسکن حل نشده ,بلکه هر روز به تعداد متقاضیان مسکن اضافه می شودوهنوز حتی در پیشرفته ترین ممالک دنیا قسمت عمده ای از درآمد خانواده صرف سکونت می گردد.
بدین لحاظ در تمام دنیا خصوصا درمملکت ما باید به امر ساختن مسکن و استفاده هر چه بهتر و بیشتر از مصالح ساختمانی توجه مخصوص شود و برای رسیدن به این هدف راهی جز استفاده از دانش نوین امروزی وهماهنگی تجربیات کارگاهی با علم دانشگاهی نداریم و باید بپذیریم که در قرن بیست و یکم قرار داریم و دیگر راههای سنتی کار سازنیست.
شرح نحوه ی اجرای اسکلت فولادی
پس از اینکه بتن فنوداسیون به طور کامل عمل ذکر می شود و به مقاومت نهایی خود رسید ، اقدام به ساخت – مونتاژ و برپاکردن اسکلت سازه می شود .
درسازه هایی که دیواربرشی به عنوان عاملی برای جذب و تحمل نیروی زلزله درآنها به کارمی رود و نیزسازه هایی که سیستم مهربندی جانبی آنها باربندی است به طور کلی روشهای مونتاژ یکسان است و تفاوت چندانی باهم ندارندباید برای مونتاژ و ساخت ستونهای اسکلت نکاتی را درنظر داشت .
هرچند این نکات به ظاهر ساده و پیش پا افتاده باشد.
قبل از برپاکردن و مونتاژ وساخت ستون ها ابتداجوشکار بااستفاده از آهن های مستعمل که ازساختمان قبلی به جامانده یا از آهن های موجود صفحه ای فلزی را که سطح آن باروغن سوخته چرب می کنند آماده می سازند این صفحه ی را شاستی می نامند . سپس شاخه های آهن موجود درکارگاه را بر روی شاستی قرار می دهند وباتوجه به نقشه های اجرایی فازه شیب ستون ها را می سازند . معمولاً ستونهای اجراشده دراسکلت های فلزی ازنوع دوبل ، دوبل با ورق تقویتی ( در بال یا جان ستون )
ستون های دوبل نردبانی – ستون سوبله ( باورق و یابدون ورق تقویتی ) می باشد.
جوش کار باتوجه به نحوه جوش محاسبه شده توسط محاسبه جوش لازم را برای اتصال ستونها انجام میدهد .
ازانواع وضعیت جوش کاری وضعیت تخت یاکفی از همه آسان تر است .
( برای آشنایی باوضعیت های جوش کاری و انواع جوش به کتاب راهنمای جوش و اتصالات جوشی تالیف نقشه تدوین و ترویج مقررات ملی ساختمان مراجعه شود ).
زیرادراین حالت جوش کاری با شش جوش به اطراف بسیار کم است . به عنوان سرپرست کارگاه باید ظاهرجوش حداقل چک شود درجوش تخت خط جوش باید صاف و منظم باشد و بریدگی درکناره جوش دیده نشود . درجوش خوب گل جوش به آسانی برداشته می شود . درحین جوش کاری ، باید شدت جریان ولتاژ وسرعت حرکت الکترود درمحل جوش مناسب باشد. دقت شود که بعدجوش به طور کامل یعنی آنچه که محاسبه درنقشه ها آورده است اجرا شود .


الکترود مورداستفاده درکارگاه :
الکترود E6013 : الکترود همه وضعیت با جریان یکسو و متناوب و با قطبیت مستقیم است.تمیزکردن گل جوش این الکترود بسیار راحت است .
این الکترود عمل قوس آرامتر و سطح جوش صاف ، باموجهای ریز و ملایم است .
درحین جوش ورق های ستون های دوبل نردبانی بهتراست تاحداقل جوشکاری به نحوی انجام شود تاخط جوش قطع نشود تاجوش یکسره اجرا شود .
جوش براکت های زیرتیرها نیز باید کامل باشد و براکت ها به طور کامل به جان یا بال ستون جوش داده شوند که تمامی این موارد باید توسط مهندس ناظر که درکارگاه است چک شود .
پس از این که ستون ها را طبق آنچه درنقشه های سازه ای آمده است ساختند اقدام به برپاکردن ستون می کنند قبل از برپاکردن ستون نیز باید ورق های تقویت و لچکی های پای ستون ها را نیز به طور کامل جوش دهند . برای بلندکردن ستون ها با جرثقیل انتهای ستون را با الکترود جوش کا ری سوراخ می کنند تاقلاب جرثقیل از آن عبور کرده تا آن را بلند کنند .
درصورت وجود بادبند دراطراف ساختمان بهتراست قبل ازبلندکردن ستون ها بهتراست بادبندها را درمحل های آنها جوش دهیم ، این کار یک مزیت داردو آن این است که ازایجاد وضعیت جوشکاری سربالا یا قائم اجتناب می شود و جوش کاری درهمان وضعیت تخت باقی خواهدماند و اتصال پروفیل های بادبندی به صفحات اتصال آنها بهترانجام می شود . پس از سوارکردن ستون ها درمحل خود طبق نقشه باید پل ها را به ستون ها جوش دهند . جوش کار فاصله ی آکس تا آکس ستون را مجدداً اندازه میگیرد . تاطول پل ها را بدست آورد و به طول مناسب از پروفیل موجود برش زند . درسقف های تیرچه بلوک بهتر است از پل های لانه زنبوری و درسقف های کامبوزیت از پل هایی که از پروفیل های I شکل هستند استفاده گردد .
تمامی ستون ها و بادبندها به طور کامل باضدزنگ پوشانده شو د .
دروسط پروفیل های بادندیک تکه ورق کوچک جوش می دهند تاطول کمانش قطر بادبند کاهش یابد و مقاومت آن بیشتر شود . پل های زنبوری ازآنجا که دربرابر نیروهای برشی دچار ضعف هستند درهردوانتها با ورق جان راتقویت می کند .
آنچه که درساختمان های بااسکلت فلزی اهمیت دارد جوش کاری واجرای صحیح آن است زیراتمامی اتصالات توسط جوش متصل می گردند بس ناظر عالیه و مستقیم کارگاه باید به نحوی کارجوشی کارکنترل دقیق داشته باشد تاکیفیت کاربهتر شود .

اسکلت فلزی:

اجزا تشکیل دهنده ساختمانهای فلزی:ساختمان های فلزی از اجزا مهم زیر تشکیل می شود:

1-ستون ها

2-پل یا تیر های اصلی

3-تیرچه ها

4-پروفیلهای اتصال مانند نبشی و تسمه و...



ستون:

در ساختمانهای فلزی وساختمانهای بتنی به آن قسمت از اجزا که تحت نیروی فشاری واقع هستند ستون می گویند.ستونها از مهمترین و حساسترین اجزا ساختمان فلزی می باشند .بار سقفها به وسیله پلها به ستون منتقل شده و به وسیله ستون به زمین منتقل می شود .قسمتهای مختلف ستون به قرار زیراست:

1-قسمتهای اصلی ستون 2-تسمه های اتصال دهنده

3-صفحه های تقویتی 4-جوش

5-اتصال ستون به صفحه زیر ستون

1-قسمت اصلی ستون:قسمت اصلی ستون عبارت است از آن پروفیلی که بارهای فشاری را تحمل می نماید.برای ساختن ستونها می توان از پروفیلهای مختلف استفاده نمودمانند دو عدد تیرآهن Iمعمولی ویا یک عدد تیرآهن بال پهن و غیره .در مواردیکه بار ستون زیاد است می توان از سه عددتیرآهنIکه به شکلهای مختلف به همدیگر وصل شده استفاده نمود و در طبقات بالاتر که بار ستونها کاهش می یابد می توان از ادامه یکی از آهن ها خودداری کرد.برای ساختن ستونها از دو یا سه عدد Iمعمولی و یا سایر پروفیلها باید دقت کافی بعمل آورد تا ستونها کاملا مستقیم و راست ساخته شوند زیرا کوچکترین انحنای ستون ممکن است بعد از بارگذاری منجر به کمانش ستون گشته ودر نتیجه باعث تخریب ساختمان شود.

در موقع ساختمان سازی به دو علت ممکن است انحنا در آن ایجاد شود :اول آنکه امکان دارد تیرآهن های مورد استفاده برای ساختن ستون در اثر حمل و نقل دارای پیچیدگی باشد ¸دوم انکه ممکن است در اثر جوشکاری غیر فنی و نادرست در ستون پیچیدگی ایجاد شود .برای جلوگیری از اینکار ابتدا تیرآهن ها را از لحاظ شماره انتخاب و آنها را به طول معین برش داده آنگاه زیر دو سر و کمر ستون تیرآهن هایی قرار داده و ستون را روی این تیرآهن های افقی که به صورت طراز روی زمین قرار داده اندمی خوابانند.

لازم به یادآوری است که هر نوع ضربه زدن به تیرآهن حتی جهت برطرف کردن پیچیدگی موضعی(راست کردن آن)و یا در اثر جابجایی و...درتیرآهن تنشهایی ایجاد می کند که در آن باقی مانده و اگر تنشهای ایجاد شده در اثر بارگذاری هم جهت با این تنشها باشدموجب تخریب سریعتر قطعه می گردد.

البته اشکالات فوق اشکالات اجرایی می باشد نه محاسباتی زیرا فرض ما بر اینست که محاسبات درست انجام شده و ستون قادر به تحمل بار وارده می باشد.

جوش:

متداولترین وسیله اتصال دهنده قطعات فلزی به یکدیگر در ایران جوشکاری میباشد که معمولا از دستگاههای جوش برقی استفاده می شود .این دستگاه ممکن است مستقیما با برق شهر کار کند و یا خود بوسیله موتوری تولید برق نموده وعمل جوشکاری را انجام دهد به این نوع اخیر دستگاه جوش سیار گفته میشود .برای جوشکاری در ساختمانهای فلزی دستگاهی که مستقیما به برق شهر وصل شود به هیچوجه توصیه نمی گرددو بهتر است از دستگاههای جوش سیار استفاده شوددر هر صورت اسکلت فلزی بهتر است با برق متوالی جوشکاری شود.







اتصال ستون به صفحه زیر ستون :

اکنون طریقه اتصال ستون به صفحه زیر ستونشرح داده می شود.

ابتدا یاد اوری می گردد که صفحه زیر ستون قبلا کاملا تراز و در یک سطح کار گذاشته شده است وباید سطح انتهایی ستون یعنی محل اتصال ان به صفحه زیر ستون کاملا مستوی بوده بطوریکه در موقع قرار دادن آن روی صفحه تمام نقاط آن با صفحه در تماس باشد. آنگاه ستون را بلند کرده ودر محل خود قرار داده لازم به یاد آوری می باشد که ستون را اغلب بوسیله جرثقیل بلند می کنند .در کارهای کوچک می توان ستون بوسیله دکل یا تیر فور بلند نمود.

آنگاه ستون را با دوربین ویا شاقول معمول بنایی شاقول نموده ودور تا دور آنرا به صفحه زیر ستون جوش می دهند آنگاه برای تکمیل کار ستون را به وسیله چهارعدد نبشی 10 و12 و یا بزرگتر به صفحه جوش می دهند ابعاد این نبشی ها طبق محاسبه تعیین می گردد.

در موقع جوش کاری پای ستون به صفحه زیر ستون باید توجه نمود چنانچه بعد جوش زیاد باشد مانع چسبیدن نبشی های اتصال به ستون و صفحه زیر ستون خواهد شد. با توجه به اینکه تقریبا کلیه ممانهای وارده به پای ستون بوسیله نبشی های اطراف تحمل می گردد باید دقت شود که این جوشکاری فقط درز ما بین پای ستون و صفحه زیر ستون را پر نماید و از آن خارج نشود. چنانچه این دقت ممکن نباشد بهتر است از این جوشکاری صرف نظر گردد.

در بعضی از ستون ها که دارای خارج از محوری شدید می باشند به جای نبشی از صفحات مستطیل شکل که طول آن بیشتر از پشت تا پشت ستون است استفاده می شود.

اتصال نبشی نشیمن:

اتصالات ساده با نبشی نشیمن از جزئیات متداول برای اتصال ساده تیر به ستون تکیه گاهی می باشند. در این نوع اتصالات تیر بر روی یک نشیمن که می تواند تقویت شده (انعطاف پذیر)یا تقویت شده باشد قرار گیرد. نبشی نشیمن انعطاف پذیر برای تحمل تمام واکنش تکیه گاهی تیر طراحی می گردد. این نوع اتصال باید همیشه همراه با یک نبشی بالایی که تنها وظیفه ان تامین تکیه گاه جانبی برای بال فشاری است استفاده به عمل اید.

مانند اتصالات ساده با نبشی جان منظور از اتصالات نشیمن تنها انتقال واکنش تکیه گاهی قائم است. بنابر این نباید اتصال در انتهای تیر گیردرای قابل توجهی ایجاد کند. به این دلیل است که نبشی های نشیمن و نبشی های نگهدارنده بالایی باید نسبتا قابل انعطلف باشند. برای محاسبات نبشی بکار رفته در اتصالات به کتاب سازه های فولادی بخش اتصالات (نوشته دکتر ایرانی)مراجعه شود.







اتصال سگدست (bracket ) :

وقتی که واکنش تکیه گاهی از حد قابل قبولی برای نبشی ساده تجاوز نماید می توان از نشیمن تقویت شده استفاده نمود. وقتی که واکنش تکیه گاهی تیر به حدود 20 تن می رسد ضخامت نبشی تقویت نشده بی اندازه بزرگ می شود.

نشیمن های تقویت شده به منظور انتقال لنگر به کار گرفته نمی شوند و وظیفه انها تنها تحمل بارهای قائم می باشد. اتصالات نشیمن تقویت شده جزء اتصالات نوع 2 یعنی ساده به حساب می ایند.واکنش های تکیه گاهی به دو صورت ممکن است بر نشیمن تقویت شده وارد گردند. در حالت متداول واکنش تکیه گاهی به وسیله تیری که جان آن مستقیما در امتداد سخت کننده قرار گرفته است منتقل می شود. در حالت دوم تیر طوری قرار می گیرد که جان ان با صفحه زاویه 90 درخه می سازد.

پل ها (تیر های اصلی ) :

پل ها آن قسمت از ساختمان هستند که بار سقف بوسیله آنها به ستون منتقل می گردد و یا به آن عضو از ساختان فلزی که در بین ستونها قرار می گیرد. پل و یا تیر اصلی می گویند.تیرها قطعات سازه ای هستند که بارهای قائم بر محور خود را حمل می کنند.

در اثر بارهای وارده، در مقاطع مختلف تیر نیروی برشی و لنگر خمشی ایجاد می شود. تیرها ممکن است به صورت افقی و یا به صورت شیبدار یا قائم باشند. در تیرهای شیبدار و قائم علاوه بر نیروی برشی و لنگر خمشی، نیروی محوری نیز ظاهر می شود. در این حالت از لحاظ طراحی به آن نام «تیر – ستون» اطلاق می گردد.

تیرها ممکناست به صورت ساده و یا یکسره باشند. تیر ساده، تیری است تک دهانه که بصورت ساده در دو انتهای خود تکیه دارد. در مقابل تیری را یکسره گوییم که در روی بیش از یک دهانه بصورت ممتد ادامه داشته و یا بصورت گیردار به تکیه گاه خود متصل باشد. به زبان دیگر، تیر ساده، تیری است که در دو انتهای آن هیچ گونه لنگری وارد نمی شود، ولی تیر یکسره در یک انتهای خود دارای لنگر خواهد بود.

در یک ساختمان، بر حسب وظیفه ای که یک تیر بر عهده دارد، به صورت زیر نامگذاری می گردد: تیرچه، شاهتیر، نعل درگاهی، تیرهای لبه ای، لاپه

گاهی ممکن است برای دهانه ای پلها را با دو یا یک عدد تسمه که به بال تیر جوش می شود تقویت نماییم این تسمه هامعمولا در تیرهای ساده در وسط پل و در تیرهای ممتد در نزدیکی تکیه گاهجوش می شود.

اگر پهنای تسمه تقویتی از بال تیرآهن کمتر باشد اشکالی ایجاد نمی شود زیرا به راحتی می توان تسمه را روی پل قرار داده و جوشکاری نماییم. ولی اگر پهنای تسمه از بال پل پهن تر باشد بهتر است تیر آهن پل را قبل از نصب درمحل برگردانیده و محل تسمه را دقیقا معلوم کرده و آن را از بالا جوش دهیم.

باید دقت شود که طول جوش مطابق نقشه و به اندازه کافی باشد چنانچه طول جوش در نقشه مشخص نشده باشد طول آن در هر طرف نصف طول تسمه می باشد ( در دو طرف مساوی طول تسمه)

چنانچه برای تقویت پل از یک عدد تسمه استفاده می نماییم بهتر است که این تسمه از بالا جوش شود زیرا در صورتیکه از پایین جوش شود در موقع سفیدکاری مزاحمت ایجاد کرده و مجبور هستیم ضخامت گچ و خاک را در کلیه سطح سقف باندازه ضخامت تسمه تقویتی افزایش دهیم.

با توجه به اینکه طول تیرآهن معمولی 12 متر است ( بعضی کارخانه ها تیرآهن نمرات بالا را 14 متری هم می سازند) اگر طول پل سراسری بیش از 12 متر باشد ناچار به اتصال دو قطعه تیر آهن به همدیگر هستیم که در این صورت باید کاملا طبق نقشه محاسبات عمل نموده و اگر در این مورد دیتیلی نداشته باشد باید دو قطعه پل ار با نظر مهندس محاسب کارگاه بوسیله تسمه با طول کافی از بالا و پایین تیر به همدیگر متصل نماییم. طول این تسمه وهمچنین ضخامت آن و اندازه جوش بسته به تیرآهن های مختلف متفاوت است چنانچه ممکن باشد بهتر است جوشکاری روی زمین و معمولی انجام شود و حتی المقدور از جوش سر بالا و سرازیر خودداری شود.

بادبند:

در بازدیدهایی که از مناطق زلزله زده بعمل آمد مشاهده گردید ساختمانهای فلزی چند طبقه که بادبندی شده اند در مقابل نیروی زیزله مقاومت بیشتری از خود نشان می دهند.

متداولترین بادبندها از فولاد هستند که بصورت ضربدر بین دو ستون قرار می گیرند مانند نپشی، ناودانی، تیرآهن و ...

برای آنکه سطح جوش در بادبندها باندازه کافی باشد در محل اتصال بادبند به گره ها و با محل برخورد دو پروفیل بادبند به یکدیگر، صفحه هایی جوش می دهند. طول و عرض و ضخامت این صفحه ها طبق محاسبه تعیین می گردد ولی ابعاد تقریبی آن در حدود 35*35 سانتیمتر، ضخامت 10 میلیمتر می باشد.

اگر دهانههایی از ساختمان بادبندی شود بهتر است حتما قسمتهای پایین همین دهانه تاروی فونداسیونبادبندی ادامه پیدا کند.

این بادبندها باعث می شوند نیرویی که در اثر باد و یا زلزله به بالای ستون وارد می شود به سرعت به زمین منتقل گردد.

تیرهای نعل درگاهی:

در صورت وجود بازشو در دیوار به منظور تعبیه در و پنجره، لازم است برای حفظ ایستایی دیوار آجری فوقانی، تیری در بالای بازشو تعبیه گردد، که به ان تیر نعل درگاهی می گویند.

برای تیر نعل درگاهی از نیمرخ های مختلفی می اوا استفاده نمود. معمولترین نیمرخ مصرفی برای تیر نعل درگاهی استفاده از دو نیمرخ ناودانی یا IPT می باشد که بوسیله میلگرد به یکدیگر متصل شده اند. حداقل اتکای تیر نعل درگاهی در دو تکیه گاه کناری، 20 سانتیمتر می باشد ولازم است بالشتک بتنی نیز در نقاط تکیه گاهی تعبیه گردد.

برای حفظ انسجام دیوار در هنگام زلزله، استفاده از شاخک های منسجم کننده تیر نعل درگاهی به دیوار قابل توصیه است.

سقف های کامپوزیت

سقف های کمپوزیت سقفهایی هستند که ترکیبی از فولاد و بتن برای اینکه یکپارچگی این سقف رعایت شوند شود از برشگیر (نبشی)استفاده می شود که این نبشی با بتن درگیری ایجاد کرده و یکپارچگی درست می کند و چون تیرهای فرعی کمپوزیت به علت گیردار بودن تیرهای اصلی و با توجه به لنگر پوش (لنگر زلزله) بتن روی تیرهای اصلی نمی تواند به مقاومتش کمک کند .

میلگردهایی که روی سقف کامپوزیت قرار دارند میلگردهایی حرارتی هستند که در جهت مخالف با تیرهایی فرعی باعث یکپارچه شدن بتن و درگیری با سقف کامپوزیت می شود وبا جوش دادن به تیرهای فرعی مانع ترک خوردن بتن می شود

قالب بندی این سقفها معمولا از تخته کوبی استفاده می شود و بعد از اتمام بتن ریزی نایلون باعث راحت جدا شدن تخته ها می شود و در برخی موارد از یونولیت استفاده می شود که به علت محکم نبودن باید شمع کوبی کنند و مشکلات اجرایی بیشتری دارد و دلیل دیگر اینکه یونولیت زیر سقف می ماند و ما نمی توانیم از فضای زیر سقف کامپوزیت که تیر های فرعی آنها معمولا زنبوری هستند برای عبور لوله تاسیساتی استفاده کنیم در ضمن عایق خوبی برای حرارت بالا نیست.