پروژه کارآفرینی طرح کسب و کار شرکت کامپیوتری در 20 صفحه ورد قابل ویرایش

کسب وکار چیست ؟

به مجموعه فعالیت‌هایی گفته می‌شود که برای ارائه محصولات یا خدمات با رویکردی مالی، تجاری و صنعتی انجام می‌پذیرد.

انواع کسب و کار :

- کسب و کارهای بزرگ

- کسب و کارهای کوچک و متوسط

- کسب و کار اینترنتی یا مجازی

اصول چهارگانه‌ی کسب و کار

- دانستن نام محصول

- نام شرکت

- نام بنیان گذار

- دانستن مهارتهای لازم


«بسم الله الرحمن الرحیم»

مقدمه :

فعالیتهای مؤسسات بازرگانی در بخش خصوصی و لزوم توسعه‌ی آنها به منظور فراهم ساختن وسایل رفاه عمومی در جامعه‌ی بشری با توجه به رشد افزون جمعیت، نیاز مؤسسات را به سرمایه‌های کلان بیش از پیش آشکار می‌سازد.

تهیه و تأمین این سرمایه‌ها از عهده‌ی افراد معدود خارج است. بدین منظور، موسسات باید با انباشتن منابع افراد، سرمایه‌های کلانی را برای اجرای امور تجاری و تولیدی به وجود آورند. این عمل باعث پیدایش شرکتهای مختلفی شده است.

اولین قانون تجاری که در آن از شرکت‌های تجاری صحبت شده است قانون سال 1303 می‌باشد. سپس در سال 1304 قوانین تجاری خاصی به تصویب رسید که در آن وضعیت شرکتهای تجاری که به چند دسته تقسیم شدند به اختصار بیان شده است. در سال 1310 قانون ثبت شرکتها به تصویب رسید که هدف آن وضع مقررات خاص برای ثبت شرکتهای موجود و تطبیق آن با مقررات قانون تجارت بود.



طبقه بندی کلی واحدهای اقتصادی :

واحدهای اقتصادی به طور کلی از نظر هدف به دو دسته‌ی کلی تقسیم می‌شوند:‌

1) واحدهای انتفاعی :

که به قصد انتفاع (سود بردن) از سوی شخص یا گروهی از اشخاص حقیقی یا حقوقی تشکیل می‌شوند و به فعالیت می‌پردازند. واحدهای انتفاعی از لحاظ نوع فعالیت و بر اساس قوانین ایران به دو دسته‌ی کلی تقسیم می‌شوند :

الف) واحدهای تجاری انتفاعی :

که اشخاص و مؤسساتی هستند که به قصد تحصیل سود به عملیات تجاری اشتغال دارند مثل : تجار و انواع شرکتها.

ب ) واحدهای غیر تجاری انتفاعی :

اشخاص یا موسساتی هستند که به قصد تحصیل سود به عملیات غیر تجاری اشتغال دارند مثل : دفاتر حقوقی و مؤسسات حسابرسی.

2- واحدهای غیر انتفاعی :

که بدون قصد انتفاع از سوی شخص یا گروهی از اشخاص حقیقی یا حقوقی در جهت پیشبرد هدفهایی که در مجموعه راستای منافع جامعه است تشکیل می‌شود و به فعالیت می‌پردازند. مثل مدارس غیر انتفاعی که پولی را که دریافت می‌کنند تحویل آموزش و پرورش می‌دهند و آموزش و پرورش آن هزینه را صرف تعلیم و تربیت و آموزش فرزندان می‌کند.

اشخاص :

از منظر حقوقی، اشخاص یا حقیقی هستند یا حقوقی :

در واقع، هر فرد یا هر کس که دارای ذات طبیعی است «شخص حقیقی» نامیده می‌شود. اما شخص حقوقی متشکل از اعضای مختلف است. به عبارت دیگر شخص حقوقی یعنی عنصری که بتواند از کیفیت و امتیاز «فردیت و ابدیت» برخوردار شود. به همین جهت قانون آن را به عنوان شخص شناسایی می‌کند. انواع شرکتها (به استثنای شرکتهای نسبی و نظایر آن که مشارکت محسوب می‌شوند) شخص حقوقی تلقی می‌شوند. بنابراین اشخاص حقوقی دارای ذات قانونی هستند. شخصیت حقوقی در واقع وجودی فرضی ایست که این وجود فرضی دارای شخصیتی خاص و مستقل می‌باشد که هیچ گونه ارتباطی با شخصیت تشکیل دهندگان آن ندارد.

شخص حقوقی دارای کلیه‌ی حقوق و تکالیفی است که قانون برای شخصیت حقیقی (افراد) تعیین کرده است. به استثنای حقوق و وظایفی که فقط انسان‌ها دارای آن هستند.

شرکت چیست ؟

شرکت عبارت است از اجتماع دو یا چند نفر که هر یک امکاناتی را (اهم از وجه نقدی، وسایل و ماشین آلات و غیره) با خود به درون اجتماع مذکور آورده و به منظور کسب سود، فعالیت مشترکی را انجام داده و منافع را به نسبت‌های معین تقسیم می‌کنند. در قانون تجارت تعریف صریح و روشنی از شرکت موجود نیست ولی به موجب قانون مدنی شرکت عبارت است از : «اجتماع حقوق مالکان متعدد در شی‌ای واحد به نحو اشاعه»

عناصر تشکیل دهنده‌ی شرکت :

1) همکاری دویا چند نفر (تعدد شرکا)

2) آوردن حصه یا سهم الشرکه (مقدار سرمایه‌ی هر یک از شرکا) یا سرمایه‌ی مناسب (آورده‌های نقدی و غیر نقدی)

3) ماهیت حقوق شرکت

4) طرز تقسیم سود و زیان

- مراحل ثبت شرکت در ایران :

کلیه‌ی شرکتها باید در «اداره‌ی ثبت شرکتها و مؤسسات غیر تجاری» به ثبت برسند. برای این کار با توجه به نوع شرکت‌ها، مدیران آنها باید مدارک زیر را تسلیم مرجع تثبیت شرکتها نمایند. به عنوان نمونه مدارک مورد نیاز برای یک شرکت سهامی را بررسی می‌کنیم :

انواع شرکتها :

قانون مدنی شرکتها را به دو نوع اختیاری و قهری به رسمیت می‌شناسد.

شرکت اختیاری یا در نتیجه‌ی عقدی از عقود حاصل می‌شود و یا در نتیجه‌ی عمل شرکا از قبیل مزج اختیاری یا قبول مالی مشاعاً (به طور تمام) در ازای عمل چند نفر و نحو آن. به عبارت دیگر برای تشکیل دهنده‌ی آن منعقد شود. در این قرار داد، روابط همکاری بین افراد آن، قصد انتفاع، موضوع مشارکت و اختصاص مبلغی به عنوان سرمایه درج می‌شود که به این قرار داد «اساس نامه» یا «شرکت نامه» گویند.

7) شرکت تضامنی :

شرکتی است که تحت نام مخصوص برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می‌شود. اگر دارایی شرکت برای تأدیه‌ی همه قروض کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمامی قروض شرکت است. که در مورد این نوع شرکت بیشتر توضیح خواهیم داد.

طبقه‌ بندی شرکتهای تجارتی با توجه به اهمیت سرمایه و شخصیت شرکا نیز انجام می‌گیرد و شرکتهای مذکور از این نظر به دو دسته طبقه بندی می‌شود:

الف) شرکتهایی که فقط در آنها سرمایه مهم است نه شخص سرمایه گذار، زیرا در این نوع شرکتها مسئولیت هریک از سهامداران در مقابل اشخاص ثالث به حصه خود که سهم نامیده می‌شود، محدود می‌گردد و به همین سبب اشخاص بیشتری از طبقات جامعه درشرکتهای مزبور سرمایه گذاری می‌کنند و بدین ترتیب، از مجموع سرمایه‌های کوچک، منابع بزرگی برای واحدهای تولیدی و تجارتی فراهم می‌شود. شرکتهای سهامی خاص و عام و شرکتهای مختلط سهامی، از این دسته از شرکتها هستند. شرکتهای تعاونی نیز تحت ضوابط خاص جزء شرکتهای سرمایه محسوب می‌شوند.

ب ) شرکتهایی که در آن شخصیت شرکا و روابط نزدیک آنان با یکدیگر اهمیت ویژه‌ای دارد و مسئولیت هر یک از شرکا ضامن در مقابل اشخاص ثالثف نامحدود و تضامنی است. یعنی هر طلبکاری می‌تواند به فرد فرد شرکای ضامن مراجعه و کلیه‌ی مطالبات خود را وصول کند و شرکت ضامن به پرداخت دیون اشخاص ثالث ملزم است، البته شریک مزبور می‌تواند پس ازپرداخت دیون مورد بحث به سایر شرکای خود مراجعه و از این بابت ضررهای وارده را به نسبت سهم الشرکه وصول کند. شرکتهای تضامنی، شرکتهای نسبی، شرکتهای مختلط غیر سهامی و شرکتهای با مسئولیت محدود را با توجه به شرایط و این که در این شرکتها به عنصر شخص بیش از سرمایه توجه می‌شود و می‌توان در ردیف این نوع شرکتها منظور کرد.

از مشخصات دیگر این شرکتها و اهمیت بارز شرکا این است که اصولاً سهم الشرکه در حال حیات یا پس از فوت، قابل انتقال نیست؛ در حالی که در شرکتهای دسته‌ی اول، هر سهامداری می‌تواند سهم یا سهام خود را تحت شرایطی انتقال دهد و به عبارتی قابل انتقال بودن سهام از ویژگی‌های مهم شرکتهای دسته‌ی اول است.

* شرکت تضامنی :

طبق قانون تجارت شرکت تضامنی شرکتی است که تحت نام مخصوص، برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می‌شود. اگر دارایی شرکت برای تأدیه‌ی تمام قروض کافی نباشد هر یک از شرکا، مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است. هر قراری که بر خلاف این، بین شرکا بسته شده باشد در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن (بی اعتبار) خواهد بود.

در اسم شرکت تضامنی باید عبارت «شرکت تضامنی و لااقل اسم یک نفر از شرکا» ذکر شود. در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اساس تمامی شرکا نباشد باید بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است عبارتی از قبیل «و شرکا» یا «و برادران» قید گردد.

- تشکیل شرکت تضامنی :

شرکت تضامنی، وقتی تشکیل می‌شود که اولاً شرکت نامه مطابق قانون تنظیم شده باشد و در ثانی، تمام سرمایه نقدی، تحویل و سرمایه‌ی غیر نقدی نیز، تقدیم (به روز تحویل داده شود) و تسلیم شده باشد. در شرکت تضامنی شرکا باید لااقل یک نفر از میان خود یا خارج به سمت مدیریت تعیین کنند. هر قسمت از سرمایه را در شرکت تضامنی «سهم الشرکه» می‌نامند.

بنابراین، شرکت تضامنی قانوناً احتیاج به اساسنامه ندارد، لیکن می‌توان اساسنامه داشته باشد و هر گونه توافقی که بین شرکا به عمل آمده باشد در آن قید شود. شرکت نامه می‌بایست در اداره‌ی ثبت شرکتها به ثبت برسد و حاوی اطلاعات زیر باشد:

1) نام و مرکز اصلی شرکت

2) موضوع فعالیت شرکت

3) مدت شرکت، تاریخ تشکیل شرکت، نام شرکا