مقاله بررسی جامع سینما در 41 صفحه ورد قابل ویرایش

فهرست مطالب

عنوان صفحه

پیشگفتار.................................................................................................................. 4

مقدمه....................................................................................................................... 7


پیشگفتار:

این تحقیق برای واحد تاریخ سینما (2) دانشکده سینما وتئاتر دانشگاه هنر نوشته شده است. یکی از دغدغه های همیشگی دوستداران سینما مطلع شدن ودنبال کردن راه هایی است که سینما از بدو تولد در نقاط مختلف جهان رفت وتحولاتی است که دچارش شد. یکی از این سرزمین ها که از تاریخ سینمای قابل توجهی برخوردار است کشور هلند است ودر این تحقیق به مطالعه سرگذشت سینما در این سرزمین می پردازیم.

متاسفانه به دلیل عدم پرداخت کافی به این موضوع به خصوص در کشور ما منابع ومواخذ کافی برای پرداختن به این موضوع وجود نداشت وهم چنین به دلیل ضیق وقت امکان بررسی بیشتر در این زمینه میسر نشد. از این جهت در این تحقیق کوتاه نواقص وکمبودهایی وجود دارد.

با توجه به منابع ومرجوعات موجود این تحقیق در چندین بخش تنظیم شده است.بخش اول درباره سرزمین هلند بخش دوم نگاهی به سینمای هلند و بخش سوم نهادها و موسساتی که در این سرزمین در زمینه سینما فعالیت می کنند.

در این تحقیق به منابع مکتوبی مراجعه شده در آخر به آن ها به تفضیل اشاره خواهد شد. عبارات یا واژه هایی که احتمال می رود خواننده با آنها ناآشنا باشد در پاورقی صفحه ها تعریف شده وهمچنین به نقل قول ها وتعاریف به طور جامع پرداخته شده است.

امیدواریم بتوانیم در این چند صفحه کوتاه به طور مناسب به این موضوع پرداخته باشیم و تلاشمان در این باره نتیجه مطلوبی داشته باشد.

سینما یک وسیلة ارتباط جمعی سرگرم کننده ای است که همانند مطبوعات مصور ، گرامافون، رادیو و تلویزیون ، ساخت امروزی آن بر تکنولوژی گسترده ای که در قرن بیستم متولد شده است استوار می باشد گر چه پیدایش و رشد مراحل سینمای امروز پیشینه در تلاش مخترعین، مهندسین ، دانشمندان ،‌صنعتگران و هنرمندان سال های سده ی پیش دارد ،‌اما آن چه ما امروز به عنوان سینما می شناسیم ، همزمان با‌ آغاز قرن بیستم حضور فعال خود را اعلام می دارد و تکامل آن موازی با پیشرفت های فنی هشتاد و چند سال گذشته پیش می رود . برخلاف سایر رسانه های تولید و توزیع پیام ، سینما حامل شیوه نوینی از تجربیات دراماتیک است رابطة متقابل میان نیازهای خلاقة هنرمند و استفاده از آن منابع تکنولوژیک است که در دسترس وی قرار دارد. تکوین تکنولوژی سینما مفهومی فراتر از صرفاً توسعه ی مراحل عملی داشته است . این تکوین همیشه گونه ای مشارکت همراه با تعارض ، برای هنرمند خلاق به همراه آورده است. این خاصیت را هنگامی که نوآوری علمی سال های دهه 1890 به رسانه های مردمی امروزی بدل می شود بهتر و سریع تر ملاحظه می نماییم .




مقدمه

سینما از بدو تولد به سرعت در سرزمین های متعدد ومختلفی گسترش یافت وطبق ویژگی ها و خصیصه های این سرزمین ها دچار تحولات وپیشرفت هایی شد که از طرفی مهم واز جهت دیگر جالب و خواندنی هستند.

سینما مانند هر هنری به هر سرزمینی که رفت جزئی از آن شد و یک شخصیت پیدا کرد. اینگونه سینما شد یک سرزمین ، یک ملت.

سینمای هر کشور راه درازی را طی کرده راهی که در آن متولد شده شکل گرفته، بزرگ شده ،تغییر کرده وروح گرفته است .سینمای کشور هلند هم تاریخ بزرگی دارد.سینمایی که بسیار تحت تاثیر حوادث سیاسی وا جتماعی وعوامل فرهنگی بوده است. سینمایی که مانند دوچشم به تمام تاریخ این سرزمین چشم دوخته و آن را ثبت کرده است.

همیشه تاثیر پذیرترین رسانه هر سرزمین ،سینماست ودقیقا به همین دلیل است که شیوه فیلمسازی ونوع آنها در هر نقطه از جهان منحصر به فرد است. در سرزمین سینمای داستانی رونق دارد و در جای دیگر مستند وانواع دیگر.

به هر حال تحول جزء‌جدایی ناپذیر سینماست و در همین مسیر است که کامل وپخته می‌شود. سینمایی که تاریخ بزرگی دارد حرفهایی بیشتری هم برای زدن دارد.





تاریخچه سینما

آن چه اصطلاحاً «تاریخ اولیه سینما »خوانده می شود ماجرایی جالب است. از نظر متنی ، نقطه آغاز را می توان در سال های نخستین قرن نوزدهم پیدا کرد. مجموعه ای عکس با توالی سـریع به بیننده نشان داده می شد و خصوصیت چشم آدمی که آن را «تداوم دید» می خوانیم باعث می گردید که این عکس ها نیز به مثابة تصویری مجزا و مستقل ، بلکه مجموعه ای متحرک و با حالات متغیر دیده شوند . اگر این تصاویر به صورت پیوسته ، مراحل تحول و تغییر یک حرکت خاص را بیان دارند. در نهایت مجموعة این تصاویر یک حرکت مداوم را ارایه خواهند داد. در دوره ای که از حوالی سال های 1835 آغاز می گردد. ابزار علمی متعددی براین اساس ساخته شدند و با بهره گیری از این ابزار علمی، گام هایی در جهت نمایش حرکت برداشته شد. مجموعه ای از ده یا دوازده نقاشی که نمایانگر توالی مراحل ساده یک حرکت ، هم چون بالا و پایین جهیدن یک دلقک یا جست و خیز کودکی بود، به سرعت و یکی پس از دیگری با کمک چند روزنة کوچـک یا مجـموعه ای آینه ، شـکل حرکت را نمایش می دادند.




«سینمای اولیه» :


با نگاهی به گذشته ،‌امروزه تعریف اصول عملی و مشخصات دستگاه سینما توگراف یا وسیلة ثبت تصویر ، به طور ساده و خلاصه این گونه بیان می شود که:‌یک دوربین از حرکت موضوع در صحنه،مجموعه عکس های ثابتی را بر روی نوار شفاف فیلم حساس عکاسی ثب می کند و یک پروژکتور یا دستگاه نمایش ، تصویر بزرگ شدة همین مجموعه عکس ها را در سالنی تاریک بر روی پرده منتقل می سازد تا تصویری از حرکت موضوع در صحنه ظاهر شود. اما سرعت عبور فیلم حساس در داخل دوربین و از مقابل دریچة نور و شتاب فیلم ظاهر شده در داخل دستگاه نمایش ، خود مسئله مهمی است.

از همان ابتدای کار مشخص گردید که برای ارایه تصویری از یک حرکت مداوم و طبیعی ، عبور حداقل 12 تصویر در هر ثانیه از مقابل دریچة نور دستگاه نمایش ، منطقی و ضروری است. سال های نخستین دهة 1900 شاهد تکوین سینما به مثابه صنعتی بود که بر مبنای اول فنی توافق شده بین المللی، زمینه های نوعی تلاش برای ایجاد یک وسیلة سرگرمی را در جهان فراهم ساخته بود. در تولید نخستین تصاویر متحرک (سینمای اولیه)، دوربین در یک موقعیت ثابت ‌،نگاهی گذرا ، سریع و اجمالی به صحنه داشت . به تدریج همان صحنه از چندین نظرگاه مختلف و از زوایای متفاوتی فیلم برداری شد. و سکانس ها یا واحدهای زمانی طولانی تری بر روی فیلم ثبت گردید. بر اساس این تجربة مفید ،‌تکنیک بیان سینمائی یا دراماتیک ، با استفاده از بازیگران تولد یافت . واقعه ای در یک واحد زمانی مشخص و در مکانی معین رخ می داد، هنرپیشگان وقایع داستان را بازسازی می کردند و دوربین از زوایای مختلف به ثبت صحنه ها مشغول بود.



«مجموعه واژه‌های سینمائی متداول»:


آرتیست Artiste- Artist.

در لغت بمعنی هنرمند و کسی است که در رشته‌ای از هنرهای عالی یا مستظرفه مهارت دارد. بطور کلی به نقاش و در جهان سینما به بازیگر اطلاق می‌شود.

استودیو Stodio.


محل و کارگاه تهیه فیلم که صحنه‌های داخلی آنرا در دکورهائی که در آنجا بسته شده فیلمبرداری می‌کنند و بعلاوه مجهز به وسایل لازمه برای تهیه و عرضه فیلم است.

آکتریس Actrice- Actress.


هنرپیشه زن.

آکتور Acteor- Actor.


هنرپیشه مرد.

آکسیون Action.

در لغت بمعنی عمل است و در سینما به اعمال، جنبش‌ها و اتفاقاتی که غالباً پدید آورنده حوادث است اطلاق می‌گردد.


پرسوناژ Personnage- Personage.

یک فرد یا شخصیت در سناریو و بطریق اولی در فیلم. هر هنرپیشه در فیلم در نقش یک پرسوناژ یا در مواقع استثنایی در نقش دو یا چند پرسوناژ ظاهر می‌شود.



پلان Plan- Shot.

یک صحنه ساکن یا متحرک که بدون انقطاع فیلمبرداری شده باشد.



تراژدی Tragedie- Tragedy.

چه در سینما و چه در تئاتر به نمایشات تأثرآور و رقت‌انگیز که حوادث فجیع را می‌نمایاند اطلاق می‌گردد. نمایشات تراژیک غالباً با مرگ قهرمان داستان پایان می‌پذیرد. تراژدی را به فارسی شاید بتوان فاجعه ترجمه کرد.



درام Drame- Drama.

در تئاتر و سینما عبارت از نمایشی است که از زندگی عادی برداشته شده و مثل زندگی عادی ممکن است درآن هم خنده و هم شادی وجود داشته باشد. درام بهترین نوع داستان برای فیلم‌های سینما است.



دکوپاژ Decoupage- Continuity.

تعیین دقیق پلات‌ها و مشخصات آنها از قبیل فاصله با موضوع، انتخاب کادر و زاویه رویت و نوع ذره‌بین دوربین فیلمبرداری تعیین هر سکانس و حرکات دوربین و تغییر مکان هنرپیشه و غیره در مقابل سناریو و دیالوگ آن- دکوپاژ را می‌توان به اختصار تنظیم و ترتیب دادن سناریو برای فیلم‌برداری تعریف کرد.

جلوهای ویژه پاشیدن خون (action Blood)

34 عدد فیلم پاشیدن خون برای ساخت جلوه خون

*مقاله هنر نمایش وشبیه*

دین، هنر نمایش و شبیه در طول دوره هاى مختلف تاریخى زندگى بشر با هم ارتباط نزدیکى داشته اند. ارتباطى که گاه (در آیین هاى اساطیرى چون آیین قربانى، طلب باران و ...) و گاه رابطه اى صورى بوده است. در اندیشه اساطیرى، انسان با آیین زمان خطى را مى شکست و با باز تولید و شبیه سازى اعمال خدایان (که اغلب با اعمال نمایشى همراه بوده است) با خدایان در زمان ازلى و خواستگاهى هم عصر شده فارغ از زمان نامقدس حال، به سرمنشأ کائنات مى پیوست.

قرآن کریم سرآغاز و مطلع ادبیات و تحقیقات ادبى، دینى ـ اسلامى است. در سال هاى اخیر (مخصوصاً قرن بیستم) بررسى مؤلفه هاى هنرى و ادبى این کتاب آسمانى در حوزه تفسیر و دیگر حوزه ها مورد توجه هر چه بیشتر متفکران قرارگرفته است. این بررسى ها راه را براى شناخت بیشتر قرآن کریم و آشکار شدن جنبه هاى پنهان ادبى آن، که هم راهنمایى است براى فعالان هنر و ادبیات در حوزه هاى تخصصى مختلف و هم راهى براى شناخت بیشتر این معجزه الهى تمامى اعصار براى دوستداران چشمه بیکران علوم قرآنى فراهم کرده است.

قرآن کریم ، نقطه اشتراک تمامى مذاهب اسلامى هم در شیوه بیانى خود (در قصص) و هم در فضاسازى ها و تصویرسازى هاى خود، زبان و شیوه بیان دراماتیک را در خدمت خود قرار مى دهد. شیوه بیانى که در بسیارى موارد فراتر از زبان معمول قدرت نفوذ و تأثیرگذارى زیادى روى مخاطب و دعوت او به سوى خدا را دارد. متأسفانه، تاکنون در این حوزه (بررسى جنبه هاى نمایشى در قرآن کریم ) چه در ایران و چه در دیگر ممالک اسلامى جدى صورت نگرفته است. شاید این تفکر که نمایش و سینما هنرى غربى بوده و اسلامى نیستند، تأثیر بسزایى در دست کم گرفته شدن این موضوع از سوى متفکران مسلمان داشته است. درحالى که قرآن کریم و هنرهاى نمایشى مى توانند ارتباطى دو سویه با هم داشته باشند؛ هنر هم مى تواند در خدمت بیان مضامین قرآنى و الهى قرار گیرد و هم از منبع بى پایان ادبى و هنرى قرآن کریم خود را غنى کند.

«هر کثرتى، چه کثرت متناهى باشد، چه غیر متناهى، از وحدت (ساختمایه) آغاز مى شود. (ابوعلى سینا، ،۱۳۷۹ ص۱۷) و «اگر تماشاگان (تئاتر به معناى نمایشنامه و نمایش) کثرت (سیستم) انگاشته شوند، چنین به اصطلاح ـ «کثرتى» از وحدت آغاز مى شود و «وحدت» به تأویل نگارنده در مناسبت با نمایشنامه و نمایش، چیزى چون ساختمایه (عنصر تشکیل دهنده) است.» (ناظرزاده کرمانى، ،۱۳۸۳ ص ۷۲)

بررسى و واکاوى ساختمایه هاى هنر نمایش نخستین بار در سده چهارم پیش از میلاد و در «نظریه ادبى» (بوطیقاى) ارسطو صورت گرفت. ارسطو ساختمایه هاى هنر نمایش را به شش دسته تقسیم بندى کرد: «در هر تراژدى، صحنه آرایى، اخلاق (شخصیت)، داستان، گفتار، آواز و فکر (اندیشه) موجود است.»

(ارسطو، ،۱۳۳۷ ص۷۱) این تقسیم بندى تا سالیان طولانى مورد استفاده در نقد ادبى و نمایش بوده است. نظریه پردازان حوزه نمایش، ساختمایه هاى نمایش و نمایشنامه را در دسته بندى هاى متفاوتى تقسیم بندى کرده اند. «بنتلى» (۱۹۶۷ م) (Bentely) ساختمایه هاى نمایشنامه را در ۵ دسته تقسیم بندى مى کند: نقشه داستانى، شخصیت، گفتاشنود، بن اندیشه و ویژگى هاى نمایشى. (استییان) (۱۹۶۰ م) (styan) ، دیگر محقق تئاتر تعداد این ساختمایه ها را در ۳ دسته خلاصه مى کند: گفتاشنود، معنى آفرینى و تأثیرگذارى هاى متغیر. «ناظرزاده» نیز در تقسیم بندى خود هنر نمایش را داراى ۸ ساختمایه، اصلى مى داند: نهاد مایه، بن اندیشه، نقشه داستانى، شخصیت پردازى، گفتاشنود، زمان ـ مکان، فضا ـ حالت و قراردادهاى تماشاگانى.