اثر تمرینات پلیومتریک بر توان انفجاری پاها، سرعت، چابکی و انعطاف پذیری اسکیت بازان سرعتی

شامل زیر میباشد

بیان مسأله (تشریح ابعاد، حدود مسأله ، معرفی دقیق مسأله، بیان جنبه های مجهول و مبهم و متغیر های مربوط به پرسش های تحقیق ، منظور تحقیق ) :

اهمیت و ضرورت:

سوابق مربوط ( بیان مختصر سابقه تحقیقات انجام شده درباره موضوع و نتایج به دست آمده در داخل و خارج از کشور نظرهای علمی موجود درباره موضوع تحقیق ) :

پژوهش های داخلی:

پژوهش های خارجی:

فرضیه ها ( هر فرضیه به صورت یک جمله خبری نوشته شده است .) :

تعاریف مفهومی و عملیاتی متغیرها :

اهداف تحقیق ( شامل اهداف علمی1 ، کاربردی 2 و ضرورت های 3 خاص انجا تحقیق ):

هدف کاربردی بیان نام بهره وران ( اعم از مؤسسات آموزشی و اجرایی و غیره ):

جنبه نوآوری و جدید بودن تحقیق :

نوع روش تحقیق:

انواع متغیرها (وابسته - مستقل و...):

جامعه، نمونه و روش نمونه گیری:

ابزار پژوهش (شرح کامل پرسشنامه ها و پکیج ها) :

در ارتباط با اجرای هر یک از ورزش ها و برای رسیدن به آمادگی مطلوب، انجام تمرینات خاص ضرورت پیدا می کند. در علم فیزیک، توان عبارت است از انجام کاری معین در واحد زمان. به عبارتی توان، سرعت انجام کار است. طبق این تعریف، توان بی هوازی، توان عضلانی حداکثر و توان انفجاری مفاهیم مشابهی از توان هستند (گائینی و رجبی، 1383). از آن جایی که در هر یک از رشته های ورزشی به یکی از عوامل قدرت، استقامت، توان، انعطاف پذیری، سرعت و یا تلفیقی از آنها نیاز دارند که بسته به نوع ورزش با یکدیگر تفاوت دارند. به همین دلیل برای اجرای حرکات، داشتن سرعت زیاد، توان و قدرت انفجاری مناسب از اصول مهم و ضروری آمادگی جسمانی است که در رشته اسکیت سرعت نیز بسیار مهم می باشد. تمرینات پلایومتریک یکی از روشهای تمرینی مرسوم است که اهمیت زیادی در تقویت قدرت انفجاری با تلفیق مناسب سرعت و قدرت عضلانی دارد (بهدری، 1383). یکی از بهترین شیوه های افزایش توان انفجاری در رشته های سرعتی، تمرین های نسبتاً جدیدی به نام پلایو متریک است (میلر و همکاران، 2006؛ توماس و همکاران، 2007). این تمرینات اولین بار توسط والری بورزوف از قهر مانان رشته دو و میدانی اجرا شد و منجر به رسیدن وی به عرصه قهرمانی در دو و میدانی گردید؛ سپس پژوهش های بیشتری در جهت تأثیر این شیوه تمرینی در سایر رشته های ورزشی نیز شروع شد (رادکلیف و فاکس، 1386). واژه پلایومتریک از دو بخش متریک به معنای اندازه گیری، ارزیابی و مقایسه، و پلایو به معنای بزرگتر، طولانی تر و گسترده تر گرفته شده است. زایورسکی این روش تمرینی را به طور لحظه ای در برنامه تمرینی ورزشکار به کار می برد که در پی یک تمرین سرعتی، تمرین سریع تری انجام می شد و ناگهان کشش زیادی بر روی گروهی از عضلات وارد می آمد (کردی و همکاران، 1385).

تمرین های پلایومتریک منجر به موارد زیر می شود:

- بسیج تند فعال سازی عصبی بیشتر

- به کارگیری بیشتر واحد های حرکتی و تارهای ماهیچه ای وابسته

- افزایش میزان برانگیختن نورون های حرکتی

- دگرگون ساختن قدرت ماهیچه به توان انفجاری

- توسعه سیستم عصبی که باعث سرعت بیشینه انقباض برون گرا (بلند شونده) و انقباض درون گرا (کوتاه شونده) می شود (بومپا، 1386).

با توجه به اینکه رشته ورزشی اسکیت به عوامل سرعت، چابکی، انعطاف پذیری و توان انفجاری بالا نیاز دارد؛ تمرین هایی مورد نیاز است که بتواند به این عوامل کمک نماید. بنابراین تمرینات پلایومتریک در این خصوص با اهمیت می باشد. تغییر در سرعت انقباض عضلانی، نیاز به انجام حرکات سریع و انفجاری دارد. این فعالیت ها باید اجازه دهند که تماس دست ها یا پاها با زمین به حداقل برسد. تمرینات پلایومتریک، بهترین پاسخ به این نوع از نیازهای ورزشی است. فعالیت های پلایومتریک پایین تنه بر روی حرکات سریع پا و توانایی جدا شدن سریع بدن از زمین تکیه دارد (چو، 1382). چو در سال 1983 کشش سریع تارهای عضلانی را قبل از انقباض عضله به عنوان مرحله برون گرا و دوره زمانی کوتاه بین شروع این مرحله و مرحله انقباض باز تابی عضله را به عنوان مرحله توقف و خود انقباض را مرحله درون گرا نامید. در یک تعریف ساده، پلایومتریک شامل فعالیتهای لیلی کردن، جست و خیز کردن ، پریدن و پرتاب کردن می باشد؛ که به منظور افزایش سرعت طراحی می شود. در بین روش های تمرینی مختلف، یکی از مؤثرترین آنها، به ویژه برای پرورش قدرت، سرعت و در نهایت توان ورزشکاران، تمرینات پلایومتریک است (کردی، 1385). تمرین های ورزشی اصولا موجب افزایش توانایی حرکتی انسان می شود. امروزه بعضی از کشورهای صاحب نام و پیشرفته جهت پیروزی ورزشکاران خود براساس یافته های علمی، آنها را در برنامه های تمرینی فشرده و سنگین شرکت می دهند و اگر این تمرینها بر پایه تحقیقات علمی و عملی استوار باشد و بخواهند نتایج به بالاترین حد برسد چه باید کرد (حسنلویی و همکاران، 1389). در این مورد استفاده از بهترین روش های تمرینی با حفظ شادابی و سلامت ورزشکاران در رده های مختلف سنی یکی از اصولی است که رعایت آن در ورزش های قهرمانی گریزناپذیر است (رادکلیف و همکاران، 1387). به دلیل مهم بودن عامل توان برای ورزشکاران، محققان همواره در پی یافتن راهی برای بهبود این عامل در ورزشکاران بوده اند. کوین ویلک و همکاران (1993) پیشنهاد کرده اند که کسب اجرای بهتر عضلانی بعد از تمرین پلایومتریک بیشتر از تغییرات ریخت شناسی به سازگاری های عصبی نسبت داده می شود و به این دلیل تمرین پلایومتریک ممکن است عملکرد عصبی عضلانی را افزایش دهد و به وسیله افزایش ثبات پویا از آسیب های زانو جلوگیری کند.