کیفیت آموزش ‌زبان‌هاى‌ خارجى‌ در ایران چگونه است؟

مشکلات ضرورت فراگیرى ‌زبان‌هاى‌ خارجى‌

فراگیرى‌ زبان‌هاى‌ خارجى‌ بویژه انگلیسى‌ به دلیل گستره کاربرد آن در دنیاى‌ امروز از حد یادگیرى‌ صرف زبان فراتر رفته و به نیازى‌ اساسى‌ براى‌ مردم بویژه نسل جدید براى‌ ارتباط با جهان تبدیل شده است.
باتوجه به پیشرفت چشم گیر فناورى‌ ارتباطات درسالهاى‌ اخیر، حتى‌ فقیرترین جوامع ، سرمایه گذاریهاى‌ قابل‌توجهى‌ در زمینه آموزش زبان انگلیسى‌ به شهروندان خود انجام داده و برنامه‌هاى‌ جامعى‌ براى‌ این مهم تدارک دیده اند. کشورهاى‌ شیخ نشین حوزه خلیج فارس که در گذشته اى‌ نه چندان دور با زبان انگلیسى‌ کاملا بیگانه بودند، امروز آشنا نبودن با این زبان را یکى‌ از موانع ارتباط با جهان دانسته و با برنامه ریزى‌هاى‌ دقیق و به سرمایه گذارى‌هاى‌ کلان درصدد رفع این نیاز برآمده‌اند.
ایجاد "شهرک‌هاى‌ زبان" و تسهیلات ویژه براى‌ دانشجویان و دانش آموزان با دعوت از استادان از کشورهاى‌ انگلیسى‌ زبان ابتکار بسیار جالب و موثرى‌ در امر آموزش زبان است که برخى‌ کشورها به آن روى‌ آورده اند. جذابیت وامکانات رفاهى‌ این شهرک‌ها به حدى‌ است که حتى‌ در افراد غیرعلاقه مند نیز انگیزه یادگیرى‌ زبان انگلیسى‌ ایجاد مى‌کند و در این شهرک‌هاى‌ آموزشى‌ فقط از زبان انگلیسى‌ براى‌ انجام کارهاى‌ روزمره استفاده مى‌شود.
البته باید در نظر داشت که آشنایى‌ با فرهنگ زبان انگلیسى‌ به هیچ وجه به معنى‌ فراموش شدن فرهنگ بومى‌ افراد نیست ، بلکه ضرورتى‌ انکار ناپذیر تلقى‌ مى‌شود.
افرادى‌ که قصد فراگیرى‌ زبان دیگرى‌ غیر از زبان بومى‌ و مادرى‌ خود را دارند، به دو گروه مختلف تقسیم مى‌شوند : گروه اول افرادى‌ هستند که درکشور خود قصد یادگیرى‌ زبان را دارند.در چنین شرایطى‌ زبان جدید به عنوان یک "زبان بیگانه " تلقى‌ مى‌شود و معمولا "امکانات طبیعى‌" براى‌ یادگیرى‌ زبان بیگانه بسیار محدود است.
اما گروه دوم زبان آموزان افرادى‌ هستند که به کشور دیگرى‌ مهاجرت کرده و مجبور به یادگیرى‌ زبان مردم آن جامعه هستند. در چنین شرایطى‌ زبان جدید یک "زبان دوم" و نه بیگانه براى‌ شخص زبان آموز تلقى‌ مى‌شود.
قرار گرفتن در محیطى‌ که همه مردم به انگلیسى‌ تکلم مى‌کنند و همه چیز رنگ و بوى‌ فرهنگ زبان انگلیسى‌ را دارد، شرایطى‌ مطلوب را براى‌ زبان آموز ایجاد مى‌کند که در بالا از آن به عنوان "امکانات طبیعى‌" نام برده شد. اما در کشور ما وضعیت آموزش زبان انگلیسى‌ چگونه است؟ آیا کیفیت آموزش زبان انگلیسى‌ در مدارس ، دبیرستان‌ها و دانشگاه‌هاى‌ ما به حدى‌ هست که نیاز مبرم نسل آینده ایران به زبان انگلیسى‌، نه تنها صرفا به عنوان زبان بین المللى‌، بلکه به عنوان یکى‌ از مهم ترین ابزار شناخت و ارتباط با جهان خارج و دنیاى‌ علم برآورده سازد؟

تحقیق کتاب کار مربی کودک

مقدمه
همه جا در پیرامون ما هوا هست: ما هوا را تنفس می کنیم و بدون آن زندگی برایمان امکانپذیر نیست. هوا رنگ و بو و شکل ندارد و آن را نمی بینیم. شاید همین امر سبب شده است که کودکان در سالهای پیش از دبستان وجود هوا را احساس نکنند و تصور این که هوایی هم وجود دارد برایشان دشوار باشد. به همین سبب نیز طرح موضوع هوا برای آن ها جالب توجه و شگفت انگیز است. اما چگونه می توان هوا را به کودکان شناساند و کاری کرد که به اهمیت آن پی ببرند، کار دشواری نیست. محیط زیست کودک زمینه های لازم را برای انواع فعالیت، جهت شناسایی هوا، آماده کرده است.
چکیده
می دانیم که هوا یک عاملی است که کبدون آن زندگی امکان پذیر نیست.
پس چگونه هوا را به کودکان بشناسانیم؟
 از کودکان بخواهیم دست خود را در برابر دهانشان بگذارند و فوت کنند. آنگاه از آن ها بپرسید چه حس می کنند؟ آنچه حس می کنند از کجا می آید؟
 از کودکان بخواهید نفس عمیق بکشند. از آن ها بپرسید چه حس می کنند؟ سینه ها، ریه هایشان از چه پر می شود؟
 از کودکان بخواهید دست خود را در برابر بینی خود بگذارند. دهان را ببندند و نفس بکشند، از آن ها بپرسید که چه حس می کنند؟
 در برابر کودکان بادکنکی را پر از هوا کنید. بعد آن را جلوی صورت یا دست آن ها بگیرید و کم کم هوای آن را خالی کنید. آنگاه از کودکان بپرسید چه حس می کنند؟ بادکنک یا توپی را در برابر کودکان پر از هوا کنید. ظرفی از آب بیاورید بادکنک یا توپ را در آب فرو ببرید و کم کم هوای آن را خالی کنید تا کودکان ببیند که چگونه حباب های هوا از بادکنک یا توپ بیرون می آید.
 از کودکان بخواهید تا کف دست خود را باز کنند و به طور سریع آن را عقب و جلو ببرند آنگاه از آن ها بپرسید چه حس می کنند؟
 از کودکان بخواهید در کلاس نفس بکشند بعد به قسمت های مختلف حیاط کودکستان بروند و باز هم نفس بکشند از آن ها بپرسید آیا در منزل هم نفس می کشند؟ در خیابان و کوچه چطور؟ بگذارید خود نتیجه بگیریند که همه جا هوا هست.
در آب هم هوا هست، در خاک هم هوا هست. (مقداری خاک در یک لیوان بریزید و سپس آن را پر از آب کنید وجود حباب های هوا را در خاک می توانید به کودکان نشان دهید. یا آنکه لیوان آبی را در گوشه ای از کلاس بگذارید روز بعد حباب های هوا در دیواره های لیوان ظاهر می شوند).
 بگذارید کودکان با بحث و پرسش از یکدیگر خودشان در یابند که چرا هوا را نمی توان دید. مربی با چند اشاره می تواند آن ها را به کشف این نکته که هوا نه رنگ دارد و نه بو و نه شکل راهنمایی کند.
 از راه کشف هوا بچه ها خیلی زود به اثر باد پی می برند و متوجه می شوند که باد هوایی است که حرکت می کند یا جا به جا می شود (باید توجه داشت که باد به تنهایی می تواند موضوع فعالیت های گوناگون دیگر باشد).
چند بادکنک را باد کنید. اگر بادکنک ها به رنگ های مختلف باشد بهتر است. هر کدام از بادکنک ها را روی یکی از میزهایی که کودکان دور آن نشسته اند بگذارید. از کودکان بخواهید دست ها را پشتشان بگذارند. (با یک دست، دست دیگر خود را بگیرند) حال با فوت کردن، بادکنک را به طرف همدیگر برانند. نباید بگذارند که بادکنک به تن آن ها بخورد یا از میز پایین بیفتد. دستة برنده دسته ای است که توانسته است مدت بیشتری بادکنک را روی میز نگهدارد.
همین بازی را بچه ها در حیاط هم می توانند انجام دهند و بادکنک خود را از یک سر حیاط به سر دیگر حیاط برسانند.

جزوه ی قواعد عربی دوره ی راهنمایی

قواعد عربی سال دوم راهنمایی
«صیغه» چیست؟
کلمه برای آن که معنی های گوناگون برساند، شکلهای مختلفی می پذیرد که به هر یک از این شکلها، صیغه گویند. مانند: کَسَبا مثنی مذکر غائب
«غائب» کیست؟
به کسی یا کسانی که درباره آنها صحبت می شود، غائب گویند.
مانند: هُوَ طالِبٌ یعنی او دانش آموز است.
در عربی غائب 6 صیغه دارد که 3 صیغه مذکر و 3 صیغه مؤنث است.
«مخاطب» کیست؟
به کسی یا کسانی که با آنها صحبت می شود، مخاطب یا حاضر گویند.
مانند: أنْتَ طالِبٌ یعنی تو دانش آموز هستی
مخاطب هم مثل غائب 6 صیغه دارد که 3 صیغه مذکر و 3 صیغه مؤنث است.
«متکلّم» کیست؟
به کسی یا کسانی که در حال سخن گفتن هستند متکلّم گویند و بر 2 نوع است:
1-متکلّم وحده 2-متکلّم مع الغیر
«متکلّم وحده» کیست؟
به یک نفر گوینده که در حال سخن گفتن است، متکلّم وحده گویند.
مانند: أنَا طالِبٌ، أنَا طالِبَةٌ یعنی من دانش آموز هستم
«متکلّم مع الغیر» کیست؟
به چند نفر گوینده که در حال سخن گفتن هستند، متکلّم مع الغیر گویند.
مانند: نَحْنُ مُعَلِّمونَ – نَحْنُ مُعَلِّماتُ یعنی ما چند معلم هستیم
توجه: صیغه های متکلّم مذکر ومؤنث ندارند.

«فعل» چیست؟
کلمه ای است که بر انجام گرفتن کاری یا روی دادن حالتی در زمان مشخص دلالت می کند.
مانند: ذَهَبَ یعنی رفت
فعل از نظر زمان عبارت است از : 1- فعل ماضی 2- فعل مضارع
«فعل ماضی» چیست؟
به فعلی می گویند که بر انجام گرفتن کاری یا روی دادن حالتی در زمان گذشته دلالت می کند.
مانند: ذَهَبَ یعنی رفت
فعل ماضی دارای 14 صیغه یا شکل است که 6 صیغه اول، غائب و 6 صیغه دوم، مخاطب یا حاضر و 2 صیغه آخر، متکلّم است.
برای مثال فعل ماضی فَعَلَ را صرف می کنیم.
«ضمیر» چیست؟
ضمیر کلمه ای است که جانشین اسم می شود و از تکرار آن جلوگیری می کند.
مانند: هُوَ ذَهَبَ یعنی او رفت
«ضمیر منفصل» چیست؟
به ضمیری می گویند که در اول کلمه به صورت جداگانه می آید.
مانند: هُوَ ذَهَبَ یعنی او رفت
ضمیر منفصل بر 2 نوع است: 1- منفصل فاعلی(رفعی ـُــٌ) 2- منفصل مفعولی(نصبی ـَــً ،جرّی ـِــٍ)
«ضمیر منفصل فاعلی » چیست؟
به ضمیری می گویند که در اول کلمه جانشین فاعل می شود.
مانند: هُوَ ذَهَبَ یعنی او رفت
«ضمیر منفصل مفعولی(نصبی، جرّی) » چیست؟
این نوع ضمیر نقش مفعولی دارد که در ترجمه «را» می گیرد و مفعولی است.
مانند: ایّاکَ نَعْبُدُ یعنی تنها تو را می پرستم (مفعولی(نصبی ـَــً)) ایّاکَ نَسْتَعین یعنی یاری را از تو می خواهیم. (مفعولی)
«ضمیر متصل» چیست؟
به ضمیری می گویند که در آخر کلمه می آید و به کلمه قبل از خود می چسبد.
مانند: ـهُ در کلمه کِتابهُ یعنی کتابش
ضمیر متصل بر 2 نوع است: 1-متصل فاعلی(رفعی) 2- متصل مفعولی(نصبی،جرّی)
« ضمیر متصل فاعلی» چیست؟
به ضمایری می گویند که فقط به آخر فعل می چسبند.
مانند: تَ در فعل کَتَبْتَ یعنی نوشتن
«ضمیر متصل مفعولی» چیست؟
به ضمایری می گویند که به آخر هر سه نوع کلمه (اسم،فعل و حرف) می چسبند.
مانند: کَ در کلمات مِنْکَ یعنی از تو ــ کِتابُکَ یعنی کتاب تو ــ أخْرَجَکَ یعنی تو را بیرون آورد.
توضیح: ضمایر متصل فاعلی همان علامت صیغه یا شناسه یا ضمیر بارز هستند که به آخر فعل (ماضی،مضارع،امر و …) اضافه می شوند.
توضیح: ضمایر متسل مفعولی هر گاه به فعل بچسبند همیشه مفعولند (رفعی) و هرگاه به اسم بچسبند گاهی مفعول و گاهی اضافی اند(نصبی،جرّی) و اگر به حرف بچسبند همیشه اضافی اند(جرّی)
ضمایر متصل مفعولی مانند ضمایر منفصل، 14 صیغه دارند که در زیر صرف می کنیم.
خوب است بدانیم که هر گاه بر اول ضمایر متصل مفعولی «ایّا» بیاوریم، ضمیر منفصل مفعولی ساخته می شود که راه شناخت مفعولی یا اضافی بودن آن از روی ترجمه آن است. یعنی اگر در ترجمه «را» بیاید، مفعولی (نصبی) است و در غیر این صورت، اضافی(جرّی) است.
مانند: ایّاکَ نَعْبُدُ یعنی تنها تو را می پرستم (مفعولی) ایّاکَ نَسُتَعین یعنی یاری را از تو می خواهیم.(مفعولی)