جهان

برای کسی که دو هزار سال پیش، از سطح زمین به خورشید، ماه و آنچه که در آسمان وجود دارد. نگریسته، آسمان همانطور به نظر رسیده که امروز هست، اما زمین به همان صورت نمانده است. ناظری که از فضا به زمین نگاه می کرد علایم کمی از حیات را مشاهده می نمود، تنها یک تلسکوپ قوی می توانست شهرها و اماکن مسکونی پراکنده و متفرق را نمایان سازد. لذا نیم کره شب تاریک و مرده به نظر می رسیده است. اما اکنون اگر کسی بر روی ماه قرار گیرد و تنها از دوربین چشمی استفاده نماید، قادر خواهد بود تا شهرهای بزرگ کرة زمین را تشخیص دهد.

هنگامی که شب فرا می رسد نور در تاریکی شب می درخشد. ماهواره ها به دور کره زمین می چرخند و سفینه ها در اعماق فضا پرواز می کنند. امروزه اگر چه به نظر می رسد که آسمان تغییر نکرده باشد، لیکن نگارش ما به آسمان تغییر کرده است. اختراع تلسکوپ باعث شده تا ستارگان و سیارات نقلیه فضایی، عصر جدیدی از اکتشافات را برای ما باز کرده اند. با بازگشت سی سال از آغاز عصر فضا نسبت به گذشته چیزهای بیشتری درباره منظومه شمسی آموخته ایم.

منظومه شمسی

ما (سیاره زمین)، بر روی سطحی زندگی می کنیم که در حال گردش است. هشت سیاره دیگر که چهار تای آنها بزرگتر و چهار کره دیگر کوچکتر از ما هستند، با ما می چرخند. همگی به علت وجود یک نیروی جاذبه، بر روی مدار خود به دور خورشید (ستاره ما) حرکت می نمایند.

در حدود 4600 میلیون سال از فعالیت منظومه شمسی می گذرد و عمر جهان هستی احتمالاً چهار برابر این زمان است. کهکشانی که راه شیری نامیده می شود(یعنی جائی که خورشید ما قرار دارد) عمرش در ازای عمر جهان هستی است. ستارگان داخل آن به دلیل پیر شدن می میرند و ستارگان جدید متولد می شوند. خورشید در مقایسه با برخی ستارگان جوانتر است. ستارگان همگی در درون ابر بزرگی از گاز و گوگرد و غبار تشکیل یافته اند. خورشید نیز به اندازه ای بزرگ و داغ است که شروع به درخشش نموده است. سیاراتی که بسیار کوچکتر از خورشید هستند آن قدر داغ نشده اند که درخشش نمایند. نور آنان نیز ناشی از انعکاس نور خورشید می باشد.

نه سیاره اصلی منظومه شمسی که به ترتیب از خورشید دور می شوند، در تصویر نشان داده شده است چهار سیاره نزدیک خورشید (عطارد، زهره، زمین و مریخ)، سیارات کوچکی هستند که سطح آنها پوشیده از صخره و سنگ است و به عنوان سیارات خاکی شناخته شده اند. به چهار سیاره بزرگ (یعنی مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) می رسیم که از گازهای مایع و یخ زده تشکیل شده اند. به جز نپتون که قمر آن را به سختی می توان دید سه سیاره دیگر دارای اقمار زیادی هستند و همینطور اجسام کوچک بی شماری در اطراف آنان در حال گردش می باشند. پلوتوی کوچک فقط یک قمر دارد. اندازه سیارات به مقیاس صحیح ترسیم شده است اما بسیار نزدیک به هم قرار
گرفته اند.

بعضی از ستاره شناسان بر این باورند که جهان در حدود 000/12 پیش آغاز شده است. تمام مواردی که اکنون اشیای در حال حیات، یعنی سیارات و ستارگان را تشکیل می دهد بر اثر انفجار بزرگی پدید آمده اند و سپس به صورت کهکشانها متراکم گشته اند.

هر سیاره هم زمان با چرخشی به دور خورشید به دور محور خود نیز می چرخند. اورانوس و پولوتو (که در نگاره نشان داده نشده اند) به روی پهلوی خود می چرخند. اندازه سیارات به مقیاس واقعی ترسیم نشده است.

خورشید

منبع انرژی خورشید در نزدیکی مرکز آن نهفته است و اگر ما می توانستیم درون خورشید را ببینیم ممکن بود که خورشید این گونه به نظر برسد 9/0 جرم خورشید از هیدروژن تشکیل یافته که یک عنصر بسیار فراوان در جهان می باشد. در داخل هسته داغ خورشید هیدروژن تبدیل به هلیم می شود. انرژی ناشی از این واکنش لایه های بالایی ستاره را گرم می کند و این انرژی از سطح متلاطم خورشید به داخل فضا فوران می نماید.

سطح خورشید در اثر حرارتی برابر 000/6 درجه سانتیگراد در حال غلیان و تلاطم است. یعنی درجه حرارتی که از هر کوره ای نیز داغتر است. مقادیری از هیدروژن سوزان که به نام پرامیننس (گازهای متصاعد از خورشید) شناخته شده اند با سرعتی معادل صدها کیلومتر در ثانیه به فضا پرتاب می شوند.

خسوف و کسوف

تمام سیارات و قمرها هنگامی که در برابر نور خورشید واقع می شوند در پشت آنها سایه ای تشکیل می شود که این سایه به فضا می افتد. در اطراف این سایه تاریک (گرفت کلی)، روشنتر وجود دارد که گرفت جزیی نامیده
می شود. گرفت جزئی جایی است که نور خورشید در آنجا به طور جزیی تاریک شده است. هنگامی که ماه دقیقاً بین زمین و خورشید واقع می شود و سایه اش بر سطح زمین می افتد یک خورشید گرفتگی (کسوف) اتفاق می افتد. برای آنکه یک خورشید گرفتگی کامل دیده شود ناظر باید در منطقه گرفت کلی قرار گیرد.

در خورشید گرفتگی (کسوف) کامل، روشنی خیره کننده رخشانده توسط ماه مخفی شده و تاج خورشید قابل رویت خواهد بود. یک خورشید گرفتگی کامل هیچگاه بیش از 5/7 دقیقه طول نخواهد کشید.

گازهای متصاعد از خورشید به سمت بالا فوران می کنند. این زبانه ای از هیدروژن است که 000/50 درجه سانتی گراد و یا بیشتر حرارت دارد، که می تواند زمین بلعیده و نابود کند فورانی که در این تصویر نشان داده شده فقط به مدت شش دقیقه طول کشیده است.

فهرست مطالب

عنوان······························ صفحه

منظومه شمسی································

خورشید····································

عطارد سیاره سوزان ························

زهره، سیاره ای پوشیده از ابر··············

زمین······································

ماه·······································

مریخ پوشیده از گرد و غبار·················

مشتری······································

زحل ······································

سیارات بیرونی·····························

سنگهای فضایی······························

فضای خارجی································

ستارگان و سحابیها·························

کهکشان مارپیچ·····························

کشف فضا···································

موشک ها···································

ماهواره ها································

مسابقه به سوی ماه ········

پاورپوینت بررسی تاثیر حرارت خورشید بر انسان و ساختمان در 82اسلاید زیبا و قابل ویرایش با فرمت pptx

تعادل حرارتی بین بدن انسان و محیط پیرامون

ایجاد تعادل حرارتی بین بدن و محیط اطراف، از جمله نیازهای اولیه برای تامین سلامتی و آسایش انسان است. برای برقراری این تعادل، علیرغم تغییرات زیاد درجه حرارت هوای اطراف بدن، دمای پوست باید ثابت بماند یا فقط به میزان بسیار کمی تغییر کند.

ایجاد چنین تعادلی به ترکیب عوامل مختلفی بستگی دارد. بعضی از این عوامل، ویژگی‌های متابولیکی شخص، فعالیت فیزیکی، نوع لباس و عادی وی به هوای محیط اطراف است و عوامل دیگر آن عبارتند از: درجه حرارت هوا، تابش آفتاب، رطوبت و جریان هوا که عناصر اقلیمی نامیده می‌شوند.

تاثیر دمای هوا بر انسان

بدن انسان به وسیله‌ی غذایی که مصرف می‌کند و به نسبت فعالیتی که دارد، به میزان مختلفی انرژی تولید می‌کند. وقتی بدن در حال فعالیت استف فقط مقدار کمی از این انرژی صرف کارهای مکانیکی شده، بقیه به حرارت تبدیل می‌شود. در جدول 2-1 مقدار انرژی تولید شده توسط بدن در حالت‌های گوناگون نشان داده شده است.

در حالت طبیعی، دمای درونی بدن 37 درجه و دمای پوست 32 درجه سانتیگراد است. اگر بدن در محیطی گرم‌تر از پوست قرار گیرد، شروع به جذب حرارت می‌کند و برعکس، اگر در محیطی سردتر از پوست بدن باشد، حرارت خود را به تدریج از دست می‌دهد. بدین ترتیب در هر محیطی بین بدن و هوای اطراف آن تبادل حرارتی صورت می‌گیرد. این تبادل به اشکال و نسبت‌های مختلفی صورت می‌گیرد که در جدول نشان داده شده است. اگر در اثر این تبادل حرارتی، حرارت تولید شده در بدن و حرارت دفع و یا جذب شده از محیط متعادل نشود، بدن برای برقراری تعادل به ناچار حرارتی درونی خود را افزایش یا کاهش می‌دهد. در این حالت، بدن انسان دچار اختلالات گوناگونی می‌شود که در جدول نشان داده شده است.

تابش آفتاب و تاثیر آن بر ساختمان و محیط اطراف

نور خورشید، همیشه برای ایجاد روشنایی طبیعی در ساختمان لازم است، ولی از آنجا که این نور در نهایت به حرارت تبدیل می‌شود، میزان تابش مورد نیاز برای هر ساختمان باید با توجه به نوع آن و شرایط اقلیمی محل آن تعیین شود. بدین منظور، در این قسمت نخست ماهیت نور خورشید و حرارت حاصل از آن مورد بررسی قرار گرفته، سپس به نحوه‌ی انتقال این حرارت از جداره‌های ساختمان به فضای داخلی آن اشاره شده است.

مقدار حرارتی که خورشید در فاصله 148000000 کیلومتری (93 میلیون مایل فاصله خورشید تا مدار زمین) در سطحی عمود بر پرتو آن تولید می‌کند، برای 94/1 کالری در سانتیمتر مربع در دقیقه است که رقم ثابت خورشید نامیده می‌شود. البته زمین مقدار حرارت کمتری جذب می‌کند، زیرا مقداری از پرتوهای خورشید در اثر برخورد با سطح ابرها دوباره به سمت بالا منعکس می‌شود و مقداری از آنها نیز بوسیله اکسید کربن، بخار آب و اوزون موجود در اتمسفر جذب می‌شود. همچنین مقدار مشخصی از پرتوهای خورشید در اثر برخورد به مولکول‌های هوا به اطراف منتشر می‌شود. البته قسمتی از این پرتوهای منتشر شده در آسمان دوباره به سمت زمین می‌تابد.

بنابراین شدت تابش آفتاب و حرارت حاصل از آن در یک نقطه از سطح زمین به فاصله‌ای که پرتو خورشید باید طی کند، ضخامت ابر و وضعیت آلودگی هوا بستگی دارد. به همین دلیل، شدت تابش آفتاب در یک محل با ارتفاع آن محل از سطح دریا متناسب است و در مناق مرتفع، چون پرتو خورشید فاصله‌ی کمتری از اتمسفر را طی می‌کند، حرارت بیشتری تولید می‌نماید. همچنین در ظهر محلی هر منطقه که خورشید در قائم‌ترین حالت خود نسبت به زمین آن محل قرار دارد و فاصله‌ کمتر است، شدت تابش آفتاب بیشتر از صبح و عصر است که خورشید در مایل‌ترین حالت نسبت به زمین محل موردنظر قرار دارد.

با توجه به مطالب فوق درمی‌یابیم که شدت تابش آفتاب در هر نقطه از سطح زمین، به موقعیت خورشید نسبت به آن منطقه بستگی دارد. از آنجا که موقعیت خورشید به دلیل حرکت وضعی و دورانی زمین در ساعت‌ها، روزها و فصل‌های مختلف متفاوت است. برای بررسی شدت تابش آفتاب بر سطوح مختلف و حرارت حاصل از آن باید موقعیت خورشید نسبت به محل موردنظر در زمان‌های مختلف مشخص باشد. بدین منظور در این قسمت موقعیت خورشید مورد بررسی قرار می‌گیرد.

موقعیت خورشید

در هر نقطه از سطح زمین، مسیر حرکت خورشید در آسمان در روزهای مختلف سال متفاوت است. برای مثال، حرکت خورشید نسبت به ساختمانی که نیم کره‌ی شمالی و رو به جنوب قرار گرفته، بدین طریق است که در تابستان خورشید از شمال شرقی محوطه‌ی این ساخنمان طلوع و در شمال غربی آن غروب می‌کند. در زمان، طلوع خورشید از جنوب شرقی و غروب آن در جنوب غربی محوطه‌ی ساختمان مزبور صورت می‌گرد و فقط در اول فروردین و اول مهرماه، خورشید کاملاً از شرق طلوع کرده، در غرب غروب می‌کند.

مشخصات اقلیمی شهر شیراز، پارامترهای اقلیمی، درجه حرارت، رطوبت نسبی، بارندگی، تابش خورشید، انرژی خورشیدی، باد، گلباد، نمودار سایکرومتریک، نمودار بیوکلیماتیک و ...