مادربرد چیست؟

مادر برد چیست:؟
گاهی اوقات از آن به عنوان برد سیستم یا برد اصلی یاد می شود. مادر برد یک برد فیزیکی است که مدارها و اجزای اصلی کامپیوتر را در خود جای می دهد و شاید مهمترین نقش را در سیستم شما داشته باشد.
اگر پردازشگر را به عنوان مغز سیستم در نظر بگیریدو مادر برد اصلی سیستم و برای تبادل اطلاعات بین اجزای داخلی سیستم شماست. به عبارت دیگر مادر برد یک قطعه الکترونیکی است که همه اجزا را بدنبال هم می آورد تا یک کامپیوتر شخصی بوجود آید و به شما یک ماشینی کاربردی را هدیه می کند.
مادر برد فقط محلی برای cpu وحافظه نیست بلکه همه کارتهای جانبی مثل کارت گرافیک, هارد و سی دی رام شما به عنوان پورت خارجی به آن اضافه می شوند. مادر برد BLOS را که یک بخش تلفیقی کامپیوتر است, در خود جای می دهد. BIOS ساده ترین ترکیبات سیستم را کنتر و عمل POST را در هنگام روشن شدن دستگاه انجام می دهد. همچنین جریان داده ها بین سیستم عامل و وسایل محیطی متصل شده به کامپیوتر را مدیریت می کند.
تفاوت بین مادر بردها:
همه مادر برد ها همانند بوجود نیامدند و می توان تفاوت های زیادی را برای آنها بر شمرد. مهمترین تفاوتهای آنها نوع cpu ای است که از آن حمایت می کنند مدلهای اسلات حافظه, اسلاتهای اضافی که شما می توانید از کارتهای صدا و تصویر بیشتری استفاده کنید, حمایت از درایوهای سی دی رام وهارد و سرانجام اتصالات کیبورد, موس و اجزای جانبی دیگر. معمولا بعضی از مدلهای ویژه ای از مادر برد دارای توانایی های گرافیکی وصدایی به صورت آن برد هستند و حتی دارای قابلیت اتصال به شبکه نیز می باشند. بعضی از مادر بردها مجهز به پورت شبکه نیز می باشد.
بخش های پردازنده:
پردازنده مغز کامپیوتر است و شامل مدارهای محلی می شود که دستور العمل های از برنامه های کامپیوتر را انجام می دهد یک cpu سه وظیفه مهم دارد: خواندن داده ها, ساختی داده ها, و اغلب نوشتنی داده ها در حافظه یکی از مهمترین تفاوت های بین مادر بردها این است که, یک نوع خاص از cpu ها را حمایت می کنند برای مثال cpu های pentuum یا cpu های AMD ATHON که این بخاطر تفاوت فیزیکی اتصالات تراشه ها از یکدیگر است. هر مادر برد نوع ویژه ای از سکوت cpu را دارد و تنها cpu که در آن سوکت جای می گیرد را می توان در آن مادر برد استفاده کرد.
این نکته مهمی است که باید بخاطر بسپاریم بویژه هنگامی که در حال تنظیم setup با ارتقا سیستم خود هستیم, چون cpu ما باید مادر بردی که انتخاب کردیم جای داده شود.
انواع سوکت ها:
تا چندین سال قبل cpu ها روی مادر برد هایی با سوکت PGA که socket7 نامیده می شدند قرار می گرفتند. این cpu ها به شکل مربعی بودند که با کارتریج پلاستیکی پوشانده می شدند. (cpu های کارتی) و در پایینی آنها ردیفی از پین ها وجود داشت که به بخش هایی از cpu متصل می شد و اجازه می داد که چیست عمل تراشه را کنترل کند.
از آن پس پردازنده ها سیر تکامل یافته ای را پیمودند. امروزه 5 مدل سوکت را می توان برشمرد که بر اساس تعداد پین ها نامگذاری می شوند:
1-سوکت LGA 77b: که برای cpu های جدید pentum شرکت اینتل استفاده می شود مثل سر های xx5, xx 6 xx8 همراه با سری celeronBxx
2- سوکت 478: که برای cpu های قدیمی تر اینتل و Celeron شایع است.
3- سوکت 754: که برای پردازنده های AMD مدل semperon و تعداد محدودی از Athlon 64 کاربرد دارد. فقط انواع کندتر Athlon 64 از این مدل استفاده می کنند که این cpu حافظه های دو تایی را حمایت نمی کنند.
4- سوکت 939: برای مدلهایی پر سرعت تر Athlon 64 به همراه مدل opteron و مدل Athlon 64 طراحی شده است. که این cpu ها حافظه های دو تایی را حمایت می کنند.
5-سوکتA: قابل استفاده برای مدل های قدیمی تر AMD مثل Athlon xp و Duron
قبل از خرید:لازم است که شما مادر برد و cpu خود را باهم تطبیق دهید. اگر شما قصد خرید پردازنده Athlon 64 را دارید. باید به نوع سوکتی مختلف که برای این cpu وجود دارد توجه کنید زیرا و ابسته به سرعت به سرعت cpu است برای مثال Athlon 64 34000 در سوکت 754 قرار می گیرد. در حالی که Athlon 64 3500 در سوکت 939 قرار می گیرد. پردازنده Athlon 64 3200 می تواند در هر دو نوع سوکت 754 یا 939 قرار گیرد. توصیه ما این است که اگر می خواهید از cpu های AMD استفاده کنید یک مادر برد دارای سوت 39 را انتخاب کنید, زیرا این مادر برد به شما امکان توسعه و ارتقا سیستم را می دهد. مانند اضافه کردن حافظه های دوتایی که پیشرفت قابل توجهی را در عملیات سیستم بوجود می آورد.
پردازنده های Intel
در سال 2004 شرکت اینتل مدل طبقه بندی cpu را تغییر داد و بجای طبقه بندی سرعت بر حسب GH2 مدل شماره گذاری کوتاهی را برگزید. اکنون cpu های تولید شده توسط شرکت اینتل در خانوداده های جداگانه طبقه بندی می شوند که در داخل این طبقه بندی بالاترین شماره مربوط به سریعتری cpu است. برای مثال pentium 4 660 با سرعت 316 گ. همچنین عمل می کند در حالی که pentium 4 630 با سرعت 3 گ. همچنین کار می کند. اگر شما فکر می کنید سیستم شماره گذاری جدید گیج کننده است نگران نباشید زیرا اکثر فروشنده ها تمایل به استفاده از سیستم قبلی را دارند.
در این سیستم جدید 4 خانواده اصلی cpu های اینتل به شرح زیر است.
1- سری celeron (3xx): cpu های این دسته برای سیستم های کم قیمت طراحی شده اند و نسبت به دیگر cpu های شرکت اینتل حافظه داخلی زیادی ندارند.
2- سری pentium 4 (5xx): cpu هایی حد واسط هستند که نسبت به cpu هایی celeron سریعتر اما فاقد گستردگی 64 بیتی هستند.
3- سری Pentium 4 EM64 T(6xx) :همان cpu های 64 بیتی هستند شاید آنچه که در cpu های AMD Athlon 64 دیده می شود که بهترین انطباق را با ویرایش جدید ویندوز XP, 64 بیتی دارند و می توانند اکثر قابلیتهای آن را به اجرا درآورند.

فهرست مطالب

مادر برد چیست:؟ 1
تفاوت بین مادر بردها: 1
بخش های پردازنده: 2
انواع سوکت ها: 2
پردازنده های Intel 4
سیستم های مجهز به cpu و cpu های دو هسته ای: 5
جیپست: 5
تولید کنندگان چیپست: 6
انتخاب یک چیپست: 7
حافظه: 7
هارد درایوها: 9
EIDE Parallel ATAS: 9
Serial ATA (SATA): 10
SCSI 11
وسایل جانبی 11
پورت USB 11
پورت Fire wire 12
قابلیت ها 13
اسلات PCI: 14
اسلات AGP 15
اسلات PCI Express 15
اسلات ISA 17
ویژگیهای آن برد: 17
کارتهای گرافیک آن بورد: 18
کارت صدای آن برد 18
کارت شبکه آن برد: 19
بلوتوث آن برد 20
کارتهای انتخابی 20
فاکتورهای شکل دهنده مادربردها 21
نحوه کار BIOs و POST 22
BIOS های دوتایی 23
RAID – Controller 23

تحقیق در مورد ODBC

مقــدمه :

ODBC یک API ارتباطی مستقل از سیستم عامل و پایگاه داده ها می باشد که به یک برنامه سرویس گیرنده امکان می دهد تا از طریق فراخوانی توابع مبتنی بر استاندارد به پایگاه داده back – end و بدون تکیه بر پروتکل های ارتباطی اختصاصی مختص پایگاه داده ارتباط برقرار کند .
چرا این مهم است ؟ چرا نباید فقط با Oracle یا SQL Server یا Informix کار کرد و کار را با آنها به پایان برد ؟ چندین دلیل وجود دارد . مشخص نبودن سکو و پایگاه داده در یک برنامه ، قابلیت حمل و آزادی را فراهم می کند . اهمیت این آزادی وقتی به سرعت مشخص می شود که محدودیت های فقط یک پایگاه داده و سکو را در مورد مقیاس پذیری ، سرعت ، گواهی یا هر عامل متغیر دیگری بین سیستم های تولید مختلف در نظر بگیریم . ODBC همچنین امکان ایجاد برنامه ها بر روی محیط های ایجاد و توسعه desktop را با حداکثر استفاده روی سکو فراهم می کند .
همچنین هر پایگاه داده ای برای هر کاری خوب نیست . MySQL به شکل کنونی خود یک پایگاه داده فقط خواندنی است که برای سایت های وب ، محتویات را فراهم می کند ، ولی ممکن است ترجــیح دهید که برای یک warehouse داده ها یا Virtuoso ازOracle به عنوان پایگاه داده استفاده کنید .

تاریخچــه و اهداف ODBC :
حدود سال 1990 ، عرضه کنندگان پایگاه داده UNIX شامل Oracle ، Informix و IBM به عنوان بخشی از SQL Access Group ، یک CLI (Call – Level Interface) را ارائه کردند تا امکان استفاده از SQL را به روش قابل انتقال فراهم کند .
قبل از SAG CLI ، تنها راه استفاده از SQL به صورت Embedded SQL بود ، به این معنی که دستورات SQL در زبان برنامه نویسی شما می بایستی از یک پیش کامپایلر مختص زبان رد می شد که دستورات را به زبان API پایگاه داده مورد نظر می شکست . Embedded SQL ، دست و پا گیر بود و عرضه کنندگان پایگاه داده در SAG و گروه X/Open مربوطه جمع شدند تا یک واسط SQL قابل حمل را ایجاد کنند که بتواند بین پایگاه داده های مختلف و بدون پیش کامپایلر خاص زبان مورد استفاده قرار گیرد .
SAG CLI مبتنی بر یک زیر مجموعه از مشخصات SQL بنام Static SQL می باشد که ANSI SQL86 نیز نامیده می شود . این مشخصه طوری گسترش یافت که Dynamic SQL را نیز پوشش داد و عرضه کنندگان مختلفی مثل IBM و Informix به سرعت این CLI را به عنوان استاندارد بدون چون و چرا ، برای SQL در پایگاه داده های خود اتخاذ کردند .
در سال 1992 ، مایکروسافت ، SQL CLI را در یک مجموعه از واسط ها به نام ODBC پیاده سازی کرد و SAG CLI را طوری گسترش داد که شامل توابعی برای پرس و جو و کنترل درایورها و دستیابی به کاتالوگ پایگاه داده شود . مایکروسافت با درک این مطلب که یک مجموعه از ابزارهای گرافیکی و SDK ها اتخاذ را ممکن می کنند ، قابلیت استفاده از SAG CLI را بهبود بخشید و شروع به حمایت شدید از ODBC در برابر شرکاء و مشتریان خود کرد .
بعد از چند سال ، مایکروسافت OLE – DB را به عنوان جایگزین ODBC پیاده سازی کرد . OLE – DB در ابتدا می تواند به صورت یک لایه آبجکتی تلقی شود که به ODBC اضافه شده است ، ولی مایکروسافت خیلی زود درایورهای OLE – DB را پیاده سازی کرد که نیاز به پشتیبانی از ODBC نداشتند . این می تواند به عنوان یک حرکت تجاری استراتژیک برای کنترل دستیابی به داده ها توسط مایکروسافت تلقی شود ، زیرا OLE – DB فقط به سکوی ویندوز محدود است ، ولی این ناموفق بود . ODBC استاندارد بدون چون و چرا برای دستیابی به موتورهای مبتنی برSQL شده بود و برای رابطه های بین سکویی به کار می رفت .

معمــاری ODBC :

معماری ODBCاز چند بخش تشکیل شده است . بیایید با شروع از سرویس گیرنده در یک اتصال ساده حرکت کنیم . برای این بحث ، سرویس گیرنده را به وسیله محل برنامه ( مثلا PHP ) شناسایی می کنیم .
برنامه PHP مثل یک سرویس گیرنده برای سرور پایگاه داده عمل می کند . با حرکت از PHP در طول این اتصال معمولا به یک Data Source Name ( DSN ) ، درایور ODBC ، مدیر درایور ( DM ) ODBC ، یک لایه ارتباطی و خود سرور پایگاه داده ، برخورد می کنیم :

فهرست مطالب

مقدمــه 1
تاریخچه و اهداف ODBC 1
معماری ODBC 3
استانداردهای SQL 5
نصب PHP و ODBC بر روی ویندوز 6
API برای ODBC در PHP 7
اتصال به پایگاه داده 7
کار با فرا داده ( Meta Data ) 9
کار با تراکنش ها ( Mainpulating Transaction ) 10
بازیابی داده ها و Cursor ها 11
مشکلات معمول 13
پیش نیازهای اتصالات ODBC 13
استفاده از Ms SQL Server 14
استفاده از Ms Access 15
انتراع پایگاه داده 15
آشنایی با مفاهیم ADO و ODBC 17
تعریف کردن نام منابع داده های ODBC 20
باز کردن مدیر منابع داده های ODBC 20
نکات دیگری درباره ODBC 21
منابع مورد استفاده 25

آشنایی با زبان اسمبلی

قسمت های تشکیل دهنده واحد پردازش مرکزی:
1) خطوط ورودی خروجی داده ( گذرگاه مشترک) Data Bus.
2) خطوط آدرس(گذرگاه آدرس) Adress Bus.
3) واحد محاسبه و منطق Alu.
4) واحد حافظه Memory Unit.

1) کار خطوط مشترک داده انتقال داده از بخشی به بخش دیگر است بنابراین در یک زمان واحد تمام واحدها به خطوط مشترک داده متصل هستند ولی تمام بخش ها از اطلاعات روی آن استفاده نمی کنند.
1) این خطوط مشخص می کنند که اطلاعات دقیقا از چه دستگاهی وارد یا خارج شوند این خطوط نیز به تمام واحدها متصل هستند.
2) وظیفه این واحد انجام محاسبات و عملیات منطقی پایه است این اعمال منطقی and,or,xor,not هستند و اعمال محاسبات پایه شامل تمام جمع کننده (Full Adder) و معکوس کننده (Inverter) هستند که به طور سخت افزاری در Cpu قرار دارند.
3) برای اینکه Cpu بتواند کاری انجام دهد باید اطلاعات خود را در جایی ذخیره کند این کار را واحد حافظه در Cpu انجام می هد و داده های مورد نیاز Cpu را به طور موقت در خود ذخیره می کند و واحد آن ثبات یا Register است .
نکته:
تعداد آدرس = دو به توان تعداد خطوط آدرس
خانواده های Cpu هایی که در PC مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:
خانواده های X86

8086: PC XT,JR A:20bit D:16bit
8088: PC XT,JR A:20bit D:8bit
80286: PC AT A:24bit D:16bit
80386: PC AT A:24bit D:16bit
80486: PC AT A:24bit D:32bit
80586: PC AT A:24bit D:64bit

در 80286 از تکنولوژی ISA استفاده می کنند در 80386 از تکنولوژی EISA استفاده می کنند در 80486 از تکنولوژی EISA,VESA استفاده می کنند در 80586 از تکنولوژی PCI استفاده می کنند .
تکنولوژی جدیدی که در X586 استفاده می شود تکنولوژی AGP نامیده می شود.
ثبات یا Register:
محلی است که در CPU قرار دارد و اطلاعات را به طور موقت در خود ذخیره می کند ثبات از سلول های حافظه به نام فلیپ فلاپ (flipflap) تشکیل شده است یک فلیپ فلاپ می تواند دارای مقدادیر صفر یا یک باشد یعنی کار یک بیت را انجام میدهد.
خواص ثبات:
1) قابلیت Load داشته باشد. یعنی بتوانیم به ثبات مقدار اولیه بدهیم.
2) قابلیت Regist داشته باشد. یعنی بتوانیم داده ها را در آن ذخیره کنیم.
3) قبلیت Change داشته باشد. یعنی بتوانیم مقدار آن را تغییر بدهیم این تغییرات عبارتند از:
الف) بتواند setشود. یعنی تمام بیت هایش به یک تبدیل شود.
ب) بتواند clear شود . یعنی تمام بیت هایش به صفر تبدیل شود.
ج) بتواند complement شود. یعنی بتواند یک واحد از آن کم شود.
د) بتواند incerement شود. یعنی بتواند یک واحد به آن اضافه شود.
ه) بتواند shift شود. یعنی قابلیت انتقال داشته باشد.
انواع ثبات:
1) ثبات های عمومی (general- pwpose register).
2) ثبات های خاص (special-pwpose register).
ثبات های عمومی ثبات هایی هستند که برای آن ها کار خاصی در نظر نمی گیریم و در همه ی کار های cpu قرار می گیرند. این ثبات ها قابلیت و توانایی تمام ثبات های دیگر را نیز دارد و می توان به جای هم مورد استفاده قرار گیرند.
ثبات های خاص ثبات هایی هستند که یک کاربر با وظیفه ی خاص دارند یعنی بسته به نوع کاری که انجام می دهیم ممکن است اجازه استفاده از آن ثبات را داشته باشیم یا خیر . ثبات های این خانواده دارای وضعیت بحرانی (critical) می باشند.
انواع ثبات های عمومی:
8bit: AL,AH,BL,BH,CL,CH,DL,DH
16bit: AX,BX,CX,DX
32bit: EAX,EBX,ECX,DX

eax یا accumulator یا ثبات انباره:
این ثباتی همه کاره است یعنی تمام دستور العمل هایی که درزبان اسمبلی داریم روی این ثبات می تواند انجام شود eax تنها ثباتی است که با فضای بیرون از cpu ارتباط مستقیم دارد و به طور مستقیم به خطوط داده متصل است پس eax می تواند به طور مستقیم اطلاعات را بگیرد یا به طور مستقیم اطلاعات را بفرستد. مبدا و مقصد بسیاری از دستورات اسمبلی این ثبات است.
ثبات ebx یا base register یا ثبات پایه:
این ثبات امکان انجام برخی از محاسبات را دارد و در نقل و انتقال اطلاعات شرکت می کند مهمترین وظیفه ی آن این است که نقش مرکز پایه را برای دسترسی به بخش یا بخش هایی خاص از سیستم فراهم کند.
ثبات ecx یا conter register یا ثبات شمارنده:
یک ثبات عمومی است که می تواند در عمل نقل و انتقال اطلاعات و یا برخی اعمال محاسباتی شرکت کند و از آنجایی که توانایی انجام اعمال شمارشی را دارد به آن ثبات شمارنده می گویند هر جا در اسمبلی به شمارنده نیاز داشته باشیم از این ثبات استفاده می کنیم.
ثبات edx یا ثبات data regisret یا ثبات داده:
این ثبات یک ثبات عمومی است که می تواند در عمل نقل و انتقال اطلاعات و یا برخی از اعمال محاسباتی شرکت کند وظیفه اصلی این ثبات دریافت و ارسال اطلاعات است این ثبات همچنین می تواند با عنوان ثبات کمکی در کنار دیگر ثباتها قرار گیرد.