مقدمه

همه‌ی ما دوران تحصیل و مدرسه‌ی خود را خوب به یاد داریم. کلاس‌های پرجمعیّتی که هر نیمکت با زحمت سه دانش‌آموز را در خود جای می‌داد. زمانی که زنگ املا فرا می‌رسید، معلم می‌گفت: «بچّه‌ها! نفرات وسط هر نیمکت بیرون بیایند و روی زمین بنشینند. بچًه‌هایی هم که در نیمکت‌ نشسته‌اند، کیف‌هایشان را روی نیمکت بگذارند. سرمیزی‌ها سر میز. ته میزی‌ها هم ته‌میز» کوهی از کیف بر روی میزها قرار می‌گرفت تا مبادا دانش‌آموزی سرخود را حرکت دهد و چشمش به املای دیگری بیفتد. سپس معلم با حالت دستوری و کلمه به کلمه، متن املا را می‌خواند.

هنوز هم با گذشت سال‌ها، حتّی با تغییر کتاب‌های درسی، باز هم شاهد برگزاری چنین املاهایی در کلاس درس هستیم. این موضوع باعث تعجّب است که با وجود این همه تغییرات، باز هم به شکل سنّتی به دانش‌آموزان املا می‌گوییم؟ آیا واقعاً روش دیگری برای گفتن املا وجود ندارد؟ چرا سعی نمی‌کنیم در درس املا به شیوه‌هایی نو و جذّاب‌ هم توجّهی داشته باشیم؟ اصلاً چرا روش‌های سنّتی را کنار نمی‌گذاریم؟ مگر نه این است که ما بایستی این نونهالان باغ مدرسه را برای روزگاری جز روزگار خود تعلیم ‌دهیم و تربیت ‌کنیم.آیا تاکنون از خود آنان پرسیده‌ایم تا چه اندازه به این روش‌ها علاقه‌مند هستند؟

چرا زنگ املا در برخی مدارس به زنگی خشک و بی‌روح تبدیل می‌شود و هزاران چرا و دریغ دیگر! آیا فکر نمی‌کنید که دیگر زمان آن رسیده است که باور و نگاهمان را نسبت به درس املا تغییر دهیم؟ دانش‌آموزانمان را باور کنیم؟ به فکر شکوفایی خلّاقیّت آنان باشیم و از املا گفتن سنّتی بپرهیزیم و آن‌ها را از این گرداب توالی و تکرار برهانیم؟

در رابطه با موضوع املا، تاکنون پژوهش‌های فراوانی صورت گرفته‌است که در مجلّات و کتب گوناگون به چاپ رسیده‌است. در همه‌ی آنها به این نکته اشاره‌ شده‌است که درس املا نیاز به بازنگری و توجّهی جدّی از سوی معلّمان و دست‌اندرکاران تعلیم و تربیت دارد. چرا که تمام نگارندگان مقاله‌ها از افت تحصیلی دانش‌آموزانشان در این درس شکایت داشتند و راه‌حل‌های که برای برطرف شدن مشکل خود ارائه کرده‌بودند در جهت شکستن هنجار سنتّی درس املا بوده‌است و در پایان به تغییرات شگرفی در نگرش و بازخورد دانش‌آموزان دست یافته‌بودند که در قسمت ادبیّات موضوع به آنها اشاره کرده‌ام.

اینجانب ......... معاون آموزگار آموزشگاه .......... شهرستان..... در این اقدام‌پژوهی سعی‌کرده‌ام ابتدا به بررسی موانع و مشکلاتی که در تدریس این درس در پایه پنجم با 9 نفر دانش آموز با آن‌ها مواجه‌ بوده‌ام، بپردازم و سپس با استفاده از روش‌هایی که در مقالات و کتب گوناگون مطرح شده‌است و تجربیّات و راه‌کارهای ابتکاری خودم نمره‌ی دانش‌آموزانم را در درس املا افزایش دهم.

بیان مسأله

عامل اساسی برای موفّقیّت در هر فعّالیّتی، داشتن اطّلاعات لازم در آن زمینه می باشد.پس لازم بود، به اطّلاعاتی در میزان علاقمندی دانش آموزان به درس املا دست یابم؛ در این زمینه با تحقیق از معلّم های دیگر و هم چنین با طرح پرسش‌هایی ازآنان، که به شرح ذیل می باشد، دریافتم دانش آموزان علاقه زیادی به املا ندارند.

1. نظرتان در رابطه با درس املا چیست؟

2. چه روش‌هایی را در مطالعه‌ی درس املا به کار می‌برید؟

3. کدام کتاب و درس خود را بیشتر دوست دارید؟

به این ترتیب با پاسخ هایی که دانش آموزان به سوالات دادند و چمع بندی آنان به این نتیجه رسیدم که علاقه زیادی به املا ندارند و معلّم سال گذشته ی آنان نیز ازنمرات املای دانش‌آموزان اظهار ناراحتی می‌کرد.

و اما بیشترین انگیزه من ای بود که علاوه بر افزایش تعداد دانش‌آموزان علاقمند به املا، عادت‌هایی را در رابطه با این مهم ایجاد کنم و همچنین روش ها و طرح های مناسبی را جهت علاقمندی آنان به درس املا فراهم نمایم. حال مسأله‌ای که در این جا مطرح می‌شود این است؛ با توجّه به محور بودن دانش‌آموزان در فعّالیّت‌های کلاس، در راستای هدف این اقدام پژوهی چه راهکارهای عملی را می توان ارائه نمود تا میزان علاقمندی دانش آموزان به املا بیشتر شود؟ تا ضمن ایجاد زمینه ی مناسب جهت آموزش املا، زمینه‌ی مناسبی برای آموزش کلمات دشوار و درک معنا و مفهوم آنها،‌ افزایش نمرات دانش‌آموزان در این درس نیز ایجاد شود.

فهرست مطالب

چکیده. 3

مقدمه. 4

توصیف وضعیت موجود. 5

تعریف واژگان. 6

گرد آوری اطلاعات (شواهد 1). 6

مشاهده. 6

شیوه های مشاهده. 6

الف ) مشاهده با استفاده از شیوه آماری. 6

هفته اول. 7

مصاحبه:. 7

یافته های علمی. 8

عوامل موثر بر پرخاشگری. 8

عوامل خانوادگی پرخاشگری. 9

عوامل محیطی (اجتماعی – فرهنگی). 10

زیان های پرخاشگری. 11

پیشینه تحقیق. 13

تجزیه وتحلیل داده ها. 13

انتخاب راه حل یا راه حل های موقتی. 14

اعتبار بخشی راه حل. 15

نحوه اجراء. 16

گردآوری شواهد2. 16

توصیف وضعیت مطلوب. 16

پیشنهادات. 17

منابع. 17

چکیده

بى تردید، شیوع پرخاشگرى در میان نوجوانان، موجب نگرانى بسیارى از خانواده ها، اولیا، مربیان و مسؤولان کشور است.گسترش روزافزون این نابهنجارى رفتارى در شکل هاى گوناگون، بر زندگى فردى و اجتماعى انسان ها تاثیرات منفى گذاشته و آرامش و احساس ایمنى را مورد تهدید قرار مى دهد.شاید بتوان گفت که فحش وناسزا گفتن در بین نوجوانان یکی از دغدغه هایی است که خانواده ها از ان رنج می برند چرا که نگران آینده فرزندشان میباشند دراین تحقیق سعی بر آن شده است که عوامل ایجاد این رفتار و راه حل های اساسی برای کاهش این رفتار نامتعارف بیان شود.من در این تحقیق ابتدا به بیان موضوع تحقیق پرداختم وسپس باتوصیف وضعیت موجود به بیان مسئله وجمع آوری شواهدی مبنی بروجود مشکل یا همان مسئله پرداختم بعد از آن به گرد اوری اطلاعات از طریق مشاهده ویاداشت برداری وهمچنین از یافته های علمی دیگران استفاده شده است وبا استفاده از شیوه شش پرسش یافته ها تجزیه و تحلیل شده است راه حل های پیشنهادی با مشارکت همکاران بیان شده وپس از اعتبار سنجی توسط همکاران وشورای دبیران به مدت دو هفته روز اجرا گردید وبعداز ان مدت دوبار ه مورد ارزیابی قرار گرفت ودر نهایت نتیجه گیری منطقی صورت گرفت که نتایج آن در این تحقیق بیان شده است .