پاورپوینت بررسی معماری سبک پارسی در 40 اسلاید قابل ویرایش با فرمت pptx

اصول معماری ایرانی

هنر و معماری ایران از دیرباز دارای چند اصل بوده که به خوبی در نمونه‌های این هنر نمایان شده است. این اصول چنین هستند:

مردم‌واری، پرهیز از بیهودگی، نیارش،

خوبسندگی و درون‌گرایی.

مردم‌واری: مردم‌واری به معنای رعایت تناسب میان اندام‌های ساختمانی با اندام‌های انسان و توجه به نیازهای او در کار ساختمان‌سازی است.

پرهیز از بیهودگی: در معماری ایران تلاش می‌شده کار بیهوده در ساختمان‌سازی نکنند و از اسراف‌ پرهیز می‌کردند.

نیارش: واژه نیازش در معماری گذشته ایران بسیار بکار می‌رفته است. نیارش به دانش ایستایی، فن ساختمان و ساختمانیه (مصالح)شناسی گفته می‌شده است.

خودبسندگی: معماران ایرانی تلاش می‌کردند ساختمانیه مورد نیاز خود را از نزدیکترین مکان‌ها بدست آورند و چنان ساختمان می‌کردند که نیازمند به ساختمانیه جاهای دیگر نباشد و خودبسنده باشند.

درون‌گرایی: اصولاً در ساماندهی اندام‌ها گوناگون ساختمان به ویژه خانه‌های سنتی، باورهای مردم، بسیار کارساز بوده است. یکی از باورهای مردم ایران، ارزش نهادن به زندگی شخصی و حرمت آن و نیز عزت نفس ایرانیان بوده که این امر به گونه‌ای معماری ایران را درونگرا ساخته است.

معماری پیش از پارسی

تا پیش از کوچ آریاییان به ایران، تیره‌ها و ملت‌هایی نه چندان شناخته شده در ایران زندگی می‌کردند که معماری پیشرفته‌ای داشتند.

تپه زاغه: یکی از مراکز اولیه استقرار کشاورزی در ایران است. این مکان در دشت قزوین قرار دارد و آثار مهمی از اواخر هزاره هشتم تا اواسط هزاره پنجم پیش از میلاد در آن بدست آمده است.

شیوه معماری پارسی

شیوه پارسی، نخستین شیوه معماری ایران است که روزگار هخامنشیان تا حمله اسکندر به ایران، یعنی از سده ششم پیش از میلاد تا سده چهارم را دربر می‌گیرد.

یکی از ویژگی‌های ایرانیان کهن و هنرمندان آنها، باور به تقلید درست بوده که آن را بهتر از نوآوری می‌دانستند. تقلید یا برداشتی که منطق داشته باشد و با شرایط زندگی سازگار باشد. آریایی‌ها چون مردمی کشاورز بودند و در سرزمینی آباد و خرم زیسته بودند، خوبی آشتی جو و سازگار داشتند. به گمان فراوان آریایی‌ها هنگام کوچ و گذر از کنار درچه ارومیه، در برخورد با معماران ارارتویی، از آن الگو گرفته و آن را برساو کرده‌اند (برساو کردن برابر الگو گرفتن از نگاره‌های طبیعت و دگرگون کردن آنها به ریخت‌های ناب هندسی است). مردم ایران از هزاران سال پیش، از چنین شیوه معماری پیروی می‌کرده‌اند، چنانکه مردم ابیانه و افوشته (در نطنز) هم که نامی از ارارتو نشنیده‌اند چنین کرده‌اند.

نمونه‌های این الگوبرداری هم در معماری و هم نیارش شیوه پارسی یافت می‌شود که دو نمونه از آنها «تالار ستوندار» و «کلاوه‌»ها بوده است.

نیایشگاه ارارتویان دارای تالاری با آسمانه تخت چوبی بود و چون دهانه آن بزرگ بود، ستونهایی چوبی در میان تالار هم زده می‌شد. همین روش را آریایی‌ها در شوش پی گرفتند. البته آنها ستون‌ها را از سنگ و دیوارهای گرداگرد تالار را از خشت می‌ساختند که ستبرای (قطر) برخی دیوارها تا پنج گز می‌رسید. با بکار بردن خشت و پوشش دو پوسته تلاش می‌کردند جلوی ورود گرما به درون را بگیرند. بدین گونه از معماری ارارتویی الگوبرداری می‌شد، در حالی که ساختمایه‌ای که سازگار با آب و هوای سرد قفقاز بود، در شوش دگرگون شده بود.

ساخت تالار ستوندار با پوشش دو پوسته تیر پوش، پس از اسلام نیز دنبال شد. نمونه‌هایی از آن در مسجد جامع ابیانه، مسجد گزاوشت و مسجد میدان در بناب یافت می‌شود.

کلاوه‌های ارارتویی به گونه‌ای دیگر در معماری پارسی ساخته شد. نمونه این الگوبرداری، ساختمان کعبه زرتشت در نقش رستم است که ساختمانی چهار گوشه سنگی که درگاه آن بلندتر از کف زمین است.

پاورپوینت بررسی معماری ایران در 26 اسلاید زیبا و قابل ویرایش با فرمت pptx

پاورپوینت بررسی معماری باروک در 36 اسلاید قابل ویرایش با فرمت pptx

سبک باروک

از اوایل قرن هفدهم تا اواسط قرن هجدهم، اندیشه‌ها و سلیقه نو ـ معماری ـ هنر اروپا را دگرگونی بخشید که محققان این دوره را باروک نام نهاده‌اند. باروک از نظر لغوی از واژه پرتقالی باروکو به مروارید نامنظم است.

هنر باروک بیش از آنکه در ادبیات بکار رود، در هنر معماری رخ نمود و به تدریج در هنرهای تجسمی و موسیقی آشکار شد. سبک باروک ترکیب‌بندی‌های دقیق و اکید رنسانس را گرفت. معماران ایتالیایی زبان کاملاً جدیدی در معماری بوجود آوردند که آن را هم در پلان و هم در نما می‌توان دید. خم‌ها و اخم‌ها، سطوح محدب و مقعر، پیش‌آمدگی‌ها و فرورفتگی‌ِها و فضاهای بسیار بزرک به معماری آنها جلوه‌ی ویژه‌ای بخشید.

مفهوم باروک

باروک نوعی هنر است که در آن قواعد تناسب رعایت نمی‌شود و همه‌ چیز بنا به حواس هنرمند نمایانده می‌شود. باروک یک تداوم فرهنگی است که در سرتاسر تاریخ هنر بارها تکرار شده است. باروک چیز پیچیده‌ای است که پیچیدگی‌اش به غنای آن می‌افزاید. باروک هنر جنبش ضد تجدد دینی است. هنرمندان در دوره‌ی باروک با احساس خود حرکت می‌کردند و احساس را مقدم بر عقل می‌دانستند.

واژه‌ها و اصطلاحاتی که به هنر باروک مربوط می‌شوند:

سرزندگی، تجمل، شکل‌های اغراق شده، پرهیز از خطوط مستقیم، شکل‌های کشف شده، تحرک اعضای بدن، شکل‌های پرواز کننده، فضا در حالت انفجار، نامتوازن، بی‌قرینگی، پویایی مورب، هنر زیاده‌روی.

معماری باروک

معماری باروک از ایتالیا آغاز گردید و بخش بزرگی از اروپا را زیر پوشش خود درآورد. از ویژگی‌های معماری و هنرهای دیگر،‌ حفظ تعادل و وحدت آفرینی در میان عناصری متراکم و گوناگون است.

معماری باروک با مایه گرفتن از انسانگرایئ بساط «شیوه گری» را برچید و حق اولویت را از عقل گرفت و به احساس سپرد. در معماری به جای دیوارهای ساده و روشن میکل آنژ پالادیو حالتی پر رمز و راز برقرار بود. جای دیوار واقعی را حایل‌هایی متشکل از ستون‌های بسیار نزدیک به هم یا نیم ستون‌های پس و پیش گرفته بود. طرح قرنیزها پیچیده شد و به شکل چنگ خرچنگی درآمد. طاق‌ها هم گنبدهای ساده رنسانس را کنار می‌گذارند و به سطوح مواجی که عمدتاً بیضی‌های خانگی‌های تو در تو بود روی آوردند.

کلیسای ایل جزو

نخستین اثر معماری این دوره، کلیسای ایل جزو بود. معمار آن دوره «جاکومودا وینیولا» آن را طراحی کرد و ساخت.

معمار دیگری به نام «جاکومو دادلاپورتا» مسئولیت تکمیل نمای آن را به عهده گرفت.

نمای این کلیسا به عنوان مدلی برای نمای کلیساهای باروک مردمی تا 2 قرن قابل توجه بود.

البته اصل نما در این سبک، تازگی ندارد. سابقه‌ی اتصال طبقات بالا و پایین به کمک دیوارهای پشت‌بند توماری، به کلیسای سانتاماریا باز می‌گردد و نمونه‌ی سنتور کلاسیک آن در آثار آلبرتی و پالادیو دیده می‌شود. ستون‌های مزدوج متصل به بدنه آن نیز در طرح میکل آنژ برای کلیسای سان پیترو ظاهر شده‌اند،‌ ولی کل نمای مزبور ترکیب ماهرانه‌ای از موضوعات پیشین است. دو طبقه‌ی اول و دوم به خوبی با یکدیگر وحدت دارند و حرکات افقی ستون‌های متصل به بدنه و ستون‌های آزاد در بلوک مرکزی به اوج می‌رسد و بلوک‌های نما بی‌هیچ تباینی با شبکه‌ی صحن و نمازخانه‌ی پشت سر جور درمی‌آید.