دسته بندی | جغرافیا |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 64 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 31 |
انواع ابرها
به طور کلی، انواع مهم ابرها را به طور خلاصه به شرح زیر میتوان بیان داشت:
1- ابرهای سیروس (Cirrus) : این ابرها از مرتفعترین ابرها بوده واغلب به صورت پرمانند و سفید رنگ و شفاف (ملو از بلورهای یخ) در آسمان دیده میشوند. این ابرها بعضاً به صورت دستههای منظم جدا از هم، در آسمان دیده میشوند در این صورت موسوم به سیروسهای هوای خوب بوده و اگر توأم با ابرهای سیرواستراتوس و آلتواستراتوس گردند. معمولاً علامت هوای بد میباشند.
2- سیرو استراتوس (Cirrostratus) : این ابرها را میتوان سیروسهای نازک تور مانندی دانست که از ابرهای کوچک سفید و به هم فشرده به شکل گوله پشمی شکیل یافتهاند و به علت شفافیت خورشید و ماه و ستارگان از پشت آنها قابل رویت بوده و اغلب هالهای دور خورشید و ماه تشکیل میدهند. این هاله نتیجه شکست نور بوسیله بلورهای یخ معلق در هوا است ظهور این ابرها، علامت نزدیک شدن هوای طوفانی بوده و به همین لحاظ، این ابرها را میتوان پیش از فرا رسیدن هوای بد و یا حالتهای طوفانی هوا، مشاهده نمود.
3- سیرو کومولوس (Cirrocumulus) : این ابرها اغلب از توسعه ابرهای سیرو استراتوس حاصل شده و بدون سایه میباشند و غالباً به جای خورشید و ماه هالهای در آسمان بوجود میآورند. ساختمان آنها اغلب متشکل از قطعات سفید رنگ بوده و معمولاً پیش از ابرهای سیروس در آسمان ظاهر میشوند. ظهور آنها در آسمان، مقدمه فرا رسیدن هوای ابری و طوفانی است.
4- آلتو استراتوس (Altostratus) : این ابرها به صورت لایههای یکنواخت و متحدالشکل خاکستری یا متمایل به آبی به صورت ترکیبی از الیاف، آسمان را میپوشانند.
به علت قشر ظریف این ابرها تشخیص موقعیت خورشید از پشت آنها امکانپذیر است معمولاً پس از پیدایش ابرهای آلتو استراتوس، ریزیشهای جوی در سطح وسیعی به طور مدام شروع میگردد.
5- آلتوکومولوس : (Altocumulus) این ابرها شامل لایهها و یا تکههای بزرگ گوی مانندی از قطرات زیر آب بوده که معمولاً بصورت شیار و یا امواج نسبتاً منظمی مشاهده میگردد. جریان عمودی هوا در لایهای که بوسیله این ابرها پوشیده شده، سبب رشد سریع قابل ملاحظهایی در جهت عمودی در این ابر میگردد به همین سبب، این ابرها اغلب در بالای قلل کوهها و یا در فوق جریانات عمودی مشاهده میگردند . این ابر اغلب شکل عدسی دارند . پدیدار شدن این ابرها در آسمان بیانگر شرایط بد هوا و ایجاد رعد و برق میباشد.
6- استراتوس : (Stratus) نوع اصلی این ابر لایهای یکدست و شبیه مه میباشد . و معمولاً به صورت توده متراکمی از بخار آب که قطر آن در همهجا یکسان است، مشاهده میگردد. ارتفاع این ابر از سطح زمین بسیار کم است بارندگی در این ابرها در حرارتهای فوق صفر درجه سانتیگراد بصورت ریزدانه میباشد.
7- استراتوکومولوس (Stratucumulus): این ابرها دارای رنگی تیره و یا سفید متمایل به خاکستری بوده معمولاً بصورت دسته یا خطوط و یا تودههای کروی مانند بزرگ و امواج کروی از ابرهای خاکستری با فواصل و شکافهای روشن تشکیل میگردد. این ابرها اغلب بیشتر آسمان را پوشانده و بارندگی آن بصورت ریزدانه بود. و در نتیجه فاقد شرایط بارندگیهای رگباری است.
8- نیمبواستراتوس : (Nimbostratus) این ابرها متراکم و فاقد شکل معینی بوده و تمام آسمان را بهطور نامنظم میپوشانند بارندگیهای حاصل از این ابرها اغلب مداومند.
9- کومولوس: (Cumulus) این ابرها اغلب ساختمان گل کلمی داشته و سطح بالای آن حالت گنبدی دارد و متشکل از قطعات کوچک ابرهای سفید پنبهای است که معمولاً صبحگاهان در امتداد ارتفاعات تشکیل میگردند و دارای حالت جوشش (در اثر صعود هوای مرطوب) هستند . قطعات پراکنده این ابرها تقریباً دارای ارتفاع یکسان و معرف به کومولوسهای هوای خوب میباشند.
10- کومولونیمبوس (Cumulunimbus): این ابرها را تودههای بزرگ و انبوه ابر که به شکل برج عظیمی سر به آسمان کشیدهاند تشکیل میگردند رنگ قسمت فوقانی در این ابرها متمایل به آبی و سطح زیرین آب کاملاً تیره میباشد . این ابرها به نام ابرهای رعدوبرق نیز معروفاند. و بارندگی آنها بصورت رگباری است. اغلب با یک جبهه سرد و فعال همراه بوده و یا در اثر ناپایداری محلی ایجاد میشوند و در عرضهای میانه اغلب در اوایل بهار و پاییز مشاهده میشوند.
سوراخ لایه اوزون
لایه اوزون در قسمت شمالی زمین در سال 1980 بین 15تا20 درصد کاهش پیدا کرده است. برای رفع این مشکل جمعی ازبهترین متخصصان زمین شناسی هر سال برای تحقیق وجستجو دور یکدیگر جمع می شوند .در سال 1992 پروکتیل مونترئال درباره’ لایه اوزون مطالعه و تحقیقی داشت که فهمید بزرگ شدن سوراخ لایه اوزون بستگی به آلودگی هوا و تولید مواد سمّی دارد.در همان سال سازمان ملل متحد و حفاظت از محیط زیست برنامه ای را طرّاحی کرد که این برنامه جهت محافظت و حمایت از محیط زیست و مخصوصا لایه اوزون به نام برنامهUNEPطراحی کرد که این برنامه جهت جلوگیری از تولید مواد سمّی و مواد شیمیایی آلوده کننده،است.مولکولهای اکسیژن(O2) به اکسیژن اتمیک (O) تبدیل می -شوند .اکسیژن اتمیک به سرعت با مو لکولهای بیشتری ترکیب شده و به شکل اوزون می شود .ان پوشش حرارتی که در سطح بالا رشد کرده و سلامتی لایه اوزون را به خطر انداخته است و این مورد باعث شده است که اگر استراتوسفر نباشد ما نتوانیم بدون آن زنده بمانیم . بالای استراتوسفر مقداری از آلودگی مضّر اشعه مادون بنفش را و همچنین تشعشعاتی از خورشید (امواج بین 320 تا 240) را که باعث می شود لایه اوزون آسیب ببیند و همچنین جان گیاهان به خطر بیفتد را جذب میکند.اشعه مادون بنفش با تابیدن نور مولکولهای اوزون را میشکافد ولی اوزون می تواند تغییر شکل بدهد و عکس العمل زیر ازآن حاصل میشود
دسته بندی | فنی و مهندسی |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 16 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 28 |
مقاله شرح و توصیف انواع ابرها در 28 صفحه ورد قابل ویرایش
شرح و توصیف انواع ابرها
الف: ابرهای بالا HIGH CLOUDS
1- ابرهای سیروس CIRRUS (CI)- این نوع ابر بصورت رشته های گسترده که به صورت پر مرغ یا یال اسب و یا انبوه موهای پریشان دیده میشود رنگ آن سفید است و سایه ندارد و خورشید و ماه از پشت آن بخوبی دیده میشوند. این ابر از کریستالهای یخ تشکیل شده است.
در طبقه بندی ابرها این نوع ابر بالاترین و نازکترین است و میزان برودت آن در 20000 پائی بین 36- درجه تا 41- درجه سانتیگراد است.
گوناگونی این ابر زیاد است و هنگامی که بصورت خیلی نازک- توری شکل و جدا از هم ظاهر میشود و با ابر سیرواستراتوس و آلتواستراتوس نیز ارتباطی برقرار نکرده باشد یعنی پس از این ابر دو ابر فوق الذکر به ترتیب ظاهر نشوند، معمولاً بعنوان علامت هوای خوب و پایدار شناخته شده است.
با افزایش بخار آب در این نوع ابر شکل آن از حالت رشته ای بصورت منگوله های زیر که به طور منظم و در یک ردیف پهلوی هم قرار دارند تبدیل میشود و اگر بعد از این نوع ابر، ابرهای پوششی سیرواستراتوس و آلتواستراتوس همراه باشد معمولاً میتوان بعد از 24 تا 48 ساعت انتظار هوای نامساعد را داشت. هنگام طلوع و غروب خورشید اگکر رنگ این ابر در افق زرد یا متمایل به قرمز روشن باشد معمولاً این علامت مناسب برای هوای خوب فرد است.
لذا نام ابری که دارای و یا همراه با لغت نیمبو یا نیمبوس باشد به معنی باران زا بودن آن ابر است.
نکته: بعلت اهمیت خاص ابرکومولو نیمبوس که همیشه همراه با توربولانس TURBULANCE باران شدید HEAVY RAIN- رعد و برق THUNDER میباشد خلبانان این ابر را به نام (SEA BEE) می گویند.
یکی از کتب پراهمیت سازمان جهانی هواشناسی WMO کتاب اطلس ابر است که با مراجعه به آن و مطالعه عمیق در مورد انواع ابر- ساخت و ارتفاع آن میتوان اطلاعات دقیقتری درباره ابر به دست آورد.
باستناد کتاب دیربانی ابر به شماره 407 : WMO : NO ارتفاع ابر بر حسب عرضهای مختلف به قرار زیر است:
ارتفاع ابر در منطقه قطبی مناطق معتدله منطقه حاره
بالا- پا(25000 تا 10000) پا(45000 تا 16500) پا(60000 تا 20000)
متوسط - پا(13000 تا 6500) پا(23000تا 6500) پا(25000تا 6500)
پائین- پا(6500 تا سطح زمین) پا(6500تا سطح زمین) پا(6500تا سطح زمین)
این ابر بر اثر نوسانات و جنبشهایی که در لایه نازکی از ابر سیروس یا سیرواستراتوس قرار دارند و در دمای خاصی نیز ناپایدار هستند شکل می گیرند. بهرحال این ناپایداری معمولاً در زمان محدودی انجام میشود.
ابر سیروس و سیرواستراتوس در بعضی اوقات سریعاً تبدیل به ابر سیروکومولوس شده ولی بعد از مدت کمی فرم اصلی خود را به دست می آورند که هیچگونه نشانه ای از ابر سیروکومولوس CIRRO COMULUS (Cc) در آن مشاهده نمیشود. این نوع ابر غالباً بشکل کرکهای منگوله ای دیده میشود و معمولاً این نوع ابر همراه با هوای خوب میباشد.
اگر ضخامت این ابر افزایش یافته و سایه آن نیز تیره تر شده و بعد از آن همراه با ابر آلتواستراتوس باشد احتمال وقوع باد و باران موجود است.
ب- ابرهای متوسط MEDIUM OR MIDDLE CLOUDS
1- ابر آلتوکومولوس ALTOCUMULUS (Ac)
این نوع ابر شبیه توده عظیمی از حبابهای کوچک که به رنگ سفید یا مایل به خاکستری است و بعضی قسمتهای آن دارای سایه است دیده میشود. حبابهای تشکیل شده این ابر همراه با نظم خاصی پهلوی هم قرار دارند. اگر در ارتفاعات بالا باد شدید در حال وزش باشد این ابر تغییر شکل یافته و به صورت عدسی های پراکنده در یک یا چند لایه ملاحظه میشود.
این نوع ابر را آلتوکومولوس لنتی کولاریس ALTOCUMULUS LINTI CULARIS یا آلتوکومولوس عدسی شکل گویند.
شناخت این نوع ابر برای خلبانان هواپیماهای کوچک دارای اهمیت است زیرا با مشاهده این ابر میتوان به باد شدید در ارتفاع برابر با این لایه پی برد. در ابر Ac خورشید و ماه به سختی دیده میشوند و با افزایش ضخامت آن دیگر مشاهده نمیشوند.
2- ابر سیرواستراتوس CIRRO STRATUS (CS)
این نوع ابر بصورت تور خیلی نازک در آسمان دیده میشود و خورشید و ماه از ماورا، آن قابل رویت اند.
رنگ این ابر سفید متمایل به شیری است. بعلت انعکاس و نحوه شکست نور خورشید یا ماه بر روی کریستالهای یخ آن همواره هاله ای در اطراف خورشید و ماه ملاحظه میشود.
با افزایش بخار آب و ضخیم شدن ابر سیرواستراتوس قطر هاله کوچکتر میشود. میانگین ارتفاع این ابر از سطح دریای آزاد (ALTI TUDE) حدود 28000 پا است.
اگر این ابر مانند ابر سیروس در اثر تراکم مجدد بخار آب در ارتفاعات بالای ابر Cu کومولوس و یا Cb کومولونیمبوس تشکیل شود و اگر ضخامت ابر سیرواستراتوس که بعد از ابر سیروس ظاهر میشود زیاد شده و پس از آن با ابر آلتواستراتوس مشاهده شود با احتمال حدود 80% بارندگی در 24 یا 48 ساعت آینده موجود میباشد.
3- ابر سیرو کومولوس CIRRO COMULUS (Cc)
این ابر به صورت منگوله های ریز یا درشت بوده و معمولاً بدون سایه میباشد ولی گاهی در اثر ضخیم شدن این ابر کمی در مقابل نور خورشید مشاهده میشود. میانگین ارتفاع این ابر حدود 22000 پا از سطح دریای آزاد است.
ذیلاً نمونه های مختلف آلتوکومولوس همراه با توضیحات مختصر آن ارائه میشود.
ابر آلتوکومولوس نوع 3 بنام ALTOCUMULUS TRANSLUSIDUS
ابر آلتوکومولوس ترانس لوسی دوس ALTOCUMULUS TRANSLUSIDUS
قسمت اعزم این ابر تقریباً همگی در یک لایه هستند و ضمناً قسمت اعزم آن شفاف است این ابر دارای ضخامت مساوی و یکنواخت است با وجود آنکه اغلب آنها پیوسته است ولی در بین آنها فواصلی وجود دارد که آسمان از آنها دیده میشود. این ابر درکلیه فصول دیده میشود و تقریباً نشانه پایداری هوا است.
- ابر آلتواستراتوس (As) ALTOSTRATUS
این ابر مایل به خاکستری یا مایل به آبی به صورت ورقه ای یا لایه ای شیاردار بوده که ظاهرش به صورت رشته رشته یا یکنواخت است. این ابر قسمتی یا تمامی آسمان را می پوشاند. بعضی از قسمتهای این ابر بقدری نازک است که حداقل فقط محل خورشید را از پشت آن می توان دید و از این نظر شبیه شیشه مات است در این ابر دیگر هاله دیده نمی شود.
ارتفاع تقریبی این ابر حدود 13000 پا از سطح زمین است. هنگامیکه ابر آلتواستراتوس در ادامه ابر سیروس و سیراستراتوس باشد احتمال وقوع بارندگی در شش تا 14 ساعت آینده حدود 90% است. مساله مهم این ابر ضخامت ان است که در مواقع مختلف از 1000 پا تا 7000 پا تغییر می کند.
ج- ابرهای پائین LOW- CLOUDS
1- ابر استراتوکومولوس (Sc) STRATO COMULUS
این نوع ابر به صورت تکه های گسترده یا به صورت لایه ای یا به صورت غلطک ها مشاهده می شود. کوچکترین تکه این ابر به طور منظم گسترده شده و آسمان را پوشانیده و برنگ خاکستری که در بعضی قسمتهای آن تیره و کدر است مشاهده می شود.
این نوع ابر از پایین و به صورت گسترده و یکنواخت مشاهده می شود و بعضی از قسمتهای آن کم ضخامت و در نتیجه رنگ آن خاکستری و رنگ بعضی قسمتها که ضخامت زیادی دارند تیره است. شکل ظاهری این ابر به صورت تکه های گرد و غلنبه با غلتکهای پهلوی هم می باشد و گاهی نیز جدا از هم قرار می گیرند. لذا چنانچه این ابر تمامی آسمان را پوشانیده باشد شخص ناظر آن را به صورت امواج مشاهده می کند.
ابر استراتوکومولوس (SC) در زمستان بیشتر مشاهده شده و ارتفاع کف آن پایین تر از حد معمول بوده و حدود 1000 پا از سطح دریای آزاد است. میانگین ضخامت این ابر حدود 1400 پا است لذا می توان گفت که این ابر دارای ضخامت کمی است ولی گاهی نیز کاملاً توسعه یافته و ضخیم میشود و هوای تیره ای را ایجاد می کند. بعضی مواقع قسمتهایی از این ابر که ضخامت کمی دارند شکسته شده و نور خورشید از این شکافها به زمین می تابد و گاهی نیز برای چند روز متوالی آسمان پوشیده از این ابر باقی می ماند.
معمولاً در قسمتهای تیره این ابر جریانات عمودی (UP- DRAFT) وجود داشته که باعث تکانهای شدید هواپیمائی که در بالا و پایین این ابر پرواز می کنند می شود.
هنگامی که این ابر به صورت غلتکهای خوابیده و پهلوی هم مشاهده می شوند این دلیل خوبیست برای وجود باد در آن ارتفاع. اگر هنگام مشاهده این ابر باد در سطح زمین قوی نباشد در این صورت می توان انتظار داشت که در ارتفاع بالای لایه این ابر باد قوی موجود است.
2- ابر نیمبواستراتوس (Ns) NIMBO STRATUS
ابر نیمبواستراتوس در لایه های مختلف و در سطح پایین تشکیل می شود و تقریباً یکدست و برنگ خاکستری تیره است. ابر نیمبواستراتوس از تغییر شکل ابر آلتواستراتوس که به سمت پایین ضخیم شده و گسترش یافته ایجاد می شود و گاهی نیز کف آن به سمت پایین کشیده می شود و ابتدا به صورت ابرهای پایین و تکه تکه که بسمت زمین سرازیر است دیده می شود که بعداً این ابرها بهم می پیوندند وتقریباً یک لایه یک نواخت ایجاد می کنند. پس از پایان بارندگی این ابر شکسته می شود. در زیر این ابر اکثراً ابرهای ناهموار و سیاه رنگ مشاهده می شود.
ابر نیمبواستراتوس به طور معمول ابر باران زا است ولی باران شدید تولید نکرده بلکه باران و برف باریده از این ابر معمولاً مداوم است. کف این ابر ندرتاً از 6500 پا از زمین تجاوز می کند و ارتفاع آن از سطح دریای آزاد بطور مشخص تغییر می کند ولی ارتفاع معمولی آن حدود 2000 پا از سطح دریای آزاد MSl است. مدت تداوم فعالیت این ابر بستگی به میزان گسترش و بزرگی آن و نیز به شرایط هوای متلاطم همراه با این ابر دارد.
معمولاً فعالیت این نوع ابر فقط چند ساعت است ولی در زمستان ممکن است برای چندین روز فعالیت داشته باشد.
افزایش فشار بارومتر و تغییر جهت باد از علائم مشخصه باز شدن هواست.
3- ابر استراتوس ST RATUS
ابریست در ارتفاع پایین که به صورت یکنواخت کلیه آسمان را می پوشاند و شبیه مه است ولی بر روی زمین گسترش ندارد. اگر ضخامت ابر استراتوس کم باشد آسمان ظاهری غبار آلود خواهد داشت ولی در دیگر زمانها این ابر بصورت یکدست مشاهده می شود که در واقع ضخامت آن به چند صد پا خواهد رسید.
هنگامی که این ابر شکسته می شود و تبدیل به فراکتواستراتوس FRACTOSTRATUS می شود. ابر فراکتواستراتوس Fsبا هر نوع ابر دیگر می تواند همراه باشد. این ابر هنگامی بارندگی و پس از آن معمولاً در بین ابرهای نیمبواستراتوس (Ns) شکل می گیرد.